Naw Ruz

شهروند بهایی در زندان ها و بازداشتگاههای جمهوری اسلامی ایران

---

با فرارسیدن نوروز ۶۷ شهروند بهایی دور از خانواده هایشان در زندان ها و بازداشتگاههای جمهوری اسلامی محبوس می باشند.

• ۴۳ نفر از این زندانیان بهایی در حال گذراندن حبس تعزیری هستند
• ۲۴ نفر در بازداشت موقت ادارات اطلاعات می باشند
• تعدادی از بهاییان پس از اتمام دوران حبس دوران تبعید رفتند
• اماکن کسب بسیاری از بهاییان، پلمپ و جواز کسب بسیاری دیگر لغو یا تمدید نگردید است
• دانشجویان بهایی از دانشگاهها اخراج شدند و تعداد زیادی از اساتید دانشگاه مجازی بهاییان، بازداشت و منازل بهاییان مرتبط با موسسه مزبور مورد تفتیش قرار گرفت

اسامی شهروندان بهائی که در زندان ها و بازداشتگاههای جمهوری اسلامی محبوس می باشند عبارتست از:

تهران (اوین – بند زنان):

۱ - فریبا کمال آبادی (محکومیت ۲۰ سال)
۲- مهوش ثابت (محکومیت ۲۰ سال)
۳- نوشین خادم (محکومیت ۴ سال)
۴- منیژه نصرالهی (محکومیت ۳ سال)

تهران (اوین – بند ۳۵۰):

۵- شهرام چینیان (محکومیت ۸ سال)
۶- پیمان کشفی (محکومیت ۴ سال)
۷- افشین حیرتیان (محکومیت ۴ ساله)
۸- شاهرخ طائف (محکومیت ۴ ساله)
۹- فواد خانجانی (محکومیت ۴ ساله)
۱۰- دیدار رئوفی (محکومیت ۳ سال)
۱۱- سما نورانی (محکومیت یک سال)

کرج (رجایی شهر):

۱۲- جمال الدین خانجانی (محکومیت ۲۰ سال)
۱۳- وحید تیزفهم (محکومیت ۲۰ سال)
۱۴- عفیف نعیمی (محکومیت ۲۰ سال)
۱۵- بهروز توکلی (محکومیت ۲۰ سال)
۱۶- سعید رضایی (محکومیت ۲۰ سال)
۱۷- کامران مرتضایی (محکومیت ۵ سال)
۱۸- محمود بادوام (محکومیت ۴ سال)
۱۹- فرهاد صدقی (محکومیت ۴ سال)
۲۰- رامین زیبایی (محکومیت ۴ سال)
۲۱- ریاض سبحانی (محکومیت ۴ سال)
۲۲- کامران رحیمیان (محکومیت ۴ سال – در مرحله تجدید نظر)

مشهد:

۲۳- داور نبیل زاده (محکومیت ۵ سال)
۲۴- جلایر وحدت (محکومیت ۵ سال)
۲۵- سیما اشراقی (محکومیت ۵ سال)
۲۶- رزیتا واثقی (محکومیت ۵ سال)
۲۷- ناهید قدیری (محکومیت ۵ سال)
۲۸- سیما رجبیان (محکومیت ۲ سال)
۲۹- نسرین قدیری (محکومیت ۲ سال)
۳۰- کاویز نوزدهی (محکومیت ۲ سال)
۳۱- هومن بخت آور (محکومیت ۲ سال)
۳۲- عزت الله احمدیان (بازداشت موقت)
۳۳- شهزاد خلیلی (بازداشت موقت)
۳۴- حوریه محسنی (بازداشت موقت)
۳۵- نگین احمدیان (بازداشت موقت)
۳۶- آرمان مختاری (بازداشت موقت)
۳۷- نغمه ذبیحیان (بازداشت موقت)
۳۸- شایان تفضلی (بازداشت موقت)

شیراز:

۳۹- کیوان کرمی (محکومیت ۱۰ ماه)
۴۰- وحدت دانا (محکومیت ۱۰ ماه)
۴۱- افشین احسنیان (محکومیت ۱۰ ماه)
۴۲- فرهام معصومی (محکومیت ۱۰ ماه)
۴۳- نیما دهقان (بازداشت موقت)
۴۴- یکتا فهندژ (بازداشت موقت)
۴۵- مژگان عمادی (بازداشت موقت)
۴۶- سام جابری (بازداشت موقت)
۴۷- سینا ساریخانی (بازداشت موقت)
۴۸- فرید عمادی (بازداشت موقت)
۴۹- مژده فلاح (بازداشت موقت)
۵۰- فرشید یزدانی (بازداشت موقت)
۵۱- ایمان رحمت پناه (بازداشت موقت)
۵۲- هومن زارعی (بازداشت موقت)
۵۳- کامبیز حبیبی (بازداشت موقت)
۵۴- کاووس صمیمی (بازداشت موقت)

سمنان:

۵۵- افشین ایقانی (محکومیت ۴ سال و ۳ ماه)
۵۶- بهفر خانجانی (محکومیت ۴ سال)
۵۷- سیامک ایقانی (محکومیت ۳ سال)
۵۸- نادر کسایی (محکومیت ۳ سال)
۵۹- علی احسانی (محکومیت ۲ سال)

کرمان:

۶۰- عرفان شجاعی (بازداشت موقت)
۶۱- بختیار راسخی (بازداشت موقت)
۶۲- فرحناز نعیمی (بازداشت موقت)
۶۳- فرین راسخی (بازداشت موقت)

ساری:

۶۴- هوشنگ فناییان (محکومیت ۴ سال)
۶۵- انور مسلمی (محکومیت یک سال)
۶۶- ناتولی درخشان (بازداشت موقت)

یاسوج:

۶۷- علی بخش بذر افکن (محکومیت ۲ سال و شش ماه)

---

Amnesty International Report

گزارش عفو بین‌الملل نقض حقوق بشر در ایران را محکوم میکند
ژنو، ۱۲ اسفند ۱۳۹۰ (۲ مارس ۲۰۱۲) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

جامعۀ جهانی بهائی گزارش هشداردهنده و تازه‌ای از عفو بین‌الملل را که سختگیری فزاینده نسبت به مخالفان در ایران را نشان میدهد، با نگرانی دريافت کرده است.

در این سند با عنوان "ما دستور داریم شما را خرد کنيم: بسط سرکوب مخالفان در ایران"، موجی از دستگیری‌های تازۀ وکیلان، دانشجویان، روزنامه‌نگاران، فعّالان سیاسی، فیلمسازان و اقلیت‌های دینی و قومی مطرح شده است.

محدودیت‌های گسترده در زمینۀ آزادی بیان، انجمن و اجتماعات و نیز شکنجه و دیگر موارد بدرفتاری و شرایط بدِ دوران بازداشت شرح داده شده است.

نگرانی ويژه نسبت به میزان فزایندۀ اعدام‌ها در ملأ عام – که در سال ۱۳۸۹/۱۳۹۰ (۲۰۱۱) حدود چهار برابر بیش از سال گذشته بود – و تداوم اعدام بزهکاران نوجوان در ایران که تحت قوانین بین‌المللی اکيداً ممنوع شده، در اين گزارش بيان شده است.

به گفتۀ آن هریسون، جانشين موقّت مدير برنامۀ خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل، مقامات ایران اینترنت و رسانه‌های اجتماعی را نيز تهدید بزرگی می‌بینند. به گفتۀ او: «هر چیزی، از تأسیس یک گروه اجتماعی در اینترنت گرفته تا تشکیل یا پیوستن به یک سازمان غیر دولتی یا ابراز مخالفت نسبت به وضع موجود، میتواند شما را به زندان بيندازد.»

افزایش در تعداد و شدّت حملات به بهائیان، از دستگیری آنها گرفته تا آتش‌افروزی و چاپ مقالات افتراآمیز درباره‌شان در مطبوعات، در اين سند درج شده است.

در گزارش آمده: «غیرمسلمانان، به ویژه جامعۀ بهائی، به شکلی فزاینده توسط مقامات ایران و در رسانه‌های تحت کنترل دولت ایران شیطانی جلوه داده میشوند. به نظر میرسد در سال ۱۳۸۹/۱۳۹۰ (۲۰۱۱)، فراخوان‌های مکرّر رهبر عالی و دیگر مقامات به مبارزه با "معتقدات ساختگی" – که ظاهراً کنایه از مسیحیت تبشیری، بهائیت و تصوّف است – به افزایش آزار دینی منجر شده است.»

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در ژنو، ضمن استقبال از اين گزارش گفت: «آنچه این گزارش تأیید میکند چیزی است که بهائیان ایران سالهاست میدانسته‌اند. هر کس در تصوّر بسیار تنگ‌نظرانۀ حکومت نسبت به آنچه از نظر اجتماعی یا سیاسی قابل قبول است نگنجد، اکنون در ایران به صورت رسمی مطرود است و با پیامدهایی سخت مواجه میشود.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Iranian Taboo

در يک مستند بی‌سابقه تابوی صدساله ايرانی به نمايش در می‌آيد
لس‌آنجلس، ایالات متّحدۀ آمریکا، ۲ اسفند ۱۳۹۰ (۲۱ فوریه ۲۰۱۲) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

یک فیلم سینمایی که آزار بهائیان را در ایران بررسی میکند، این هفته، پیش از نمایش بر پرده‌های سینمایی در سراسر ایالات متّحده و کشورهای دیگر، در لس‌آنجلس اکران میشود.

تابوی ایرانی کار فیلمساز سرشناس هلندی-ایرانی، رضا علّامه‌زاده، است.

آقای علّامه‌زاده، که بهائی نیست، میگويد: «با وجود آن که از ورود به وطنم محروم هستم، توانستم در بخشهای دورافتاده‌ای در ایران با کمک دوستان علاقه‌مند فیلم بگیرم، دوستانی که جان خود را به خطر انداختند تا صحنه‌هایی را که لازم داشتم ضبط کنند.»

او میگويد: «من طیّ سالها کار به عنوان فیلمساز چندین مستند چالش‌انگیز ساخته‌ام، امّا هیچ یک از آنها به دشواری ساخت تابوی ایرانی نبود.»

فیلم در ایران آغاز میشود و سفر یک زن بهائی و دختر ۱۴ ساله‌اش را دنبال میکند که تصمیم گرفته‌اند همۀ دارایی‌های خود را بفروشند و کشور را ترک کنند و در غرب پناهندگی بگیرند.

این فیلم به تلاش‌های جامعۀ بهائی ایران برای آموزش اعضای جوان خود، که از آموزش عالی محروم‌اند، نيز میپردازد و – برای نخستين بار – صدای بهائیانی را که در روستای ایول در استان شمالی مازندران املاکی داشته و به آزار طولانی دچار بوده‌اند، به گوش جهانيان میرساند.

آقای علّامه‌زاده میگويد نام تابوی ایرانی را برای اين برگزیده است که به نظر او حتّی آن دسته از ایرانیانی که باور دارند بهائیان باید از حقوق بشر خود برخوردار باشند، دربارۀ این مسئله ساکت میمانند.

آقای علّامه‌زاده اضافه میکند: «من باید ساختن این فیلم را زودتر شروع میکردم. در زمانی که تحقیق میکردم، متوجه شدم همۀ بخشهای مختلف اجتماع بر اساس جنسیت، قومیت، زبان و دین خود تحت فشار هستند، امّا بهائیان بالاترین درجۀ محرومیت را دارند – حتّی مرده‌هایشان امنیت ندارند و گورستانهایشان مورد یورش قرار میگیرد. بنابراین، نگاه من صرفاً با تمرکز بر جنبۀ حقوق بشر است. میخواستم تصویر کنم که حقوق بهائیان تا چه حد نقض میشود.»

او میگويد: «تابوی ایرانی شخصیترین مستندی است که تا به حال ساخته‌ام.»

بدعت ديگر اين فيلم مصاحبه‌هایی است با سیاستمداران، نویسندگان و دانشگاهیان ایرانی که به ندرت به صورت عمومی دربارۀ «مسئلۀ بهائیان» ایران سخن گفته‌اند. از جملۂ اين افراد يکی ابوالحسن بنی‌صدر، اوّلین رئيس جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی سال ۵۷ (۱۹۷۹)، است.

شیرین عبادی، وکیل حقوق بشر و برندۀ جایزۀ نوبل صلح، نيز محروم کردن بهائیان از شغلهای معیّنی را زیر سؤال میبرد. خانم عبادی میگوید: «برای کار... برای کسب صادقانۀ درآمد یا برای گرفتن جواز کسب، برای باز کردن یک مغازۀ تعمیر کفش یا یک رستوران، لازم نیست مسلمان باشید. در کجای اسلام گفته شده یک کفّاش باید مسلمان باشد؟»

تابوی ایرانی جمعه ۵ اسفند (۲۴ فوریه) در لس‌آنجلس اکران میشود و در هفته‌های آینده در هلند، مونترال و تورنتو در کانادا و در آتلانتا، شیکاگو، اورلاندو، ساندیهگو، سانفرانسیسکو و شهر واشنگتن در ایالات متّحدۀ آمریکا روی پرده خواهد رفت. جزئیات کامل نمایش فیلم در تارنمای آن به آدرس http://www.iraniantaboo.com یافت میشود.

فیلمساز هلندی-ایرانی، رضا علّامه‌زاده، کارگردان تابوی ایرانی. او میگوید: «این شخصی ترین مستندی است که تا به حال ساخته‌ام.»

در پاریس، رضا علّامه‌زاده – سمت راست – با رئيس جمهور پیشین ایران، ابوالحسن بنی‌صدر برای فیلم مستند تابوی ایرانی مصاحبه کرد. آقای علّامه‌زاده میگوید: «سازمان دادن و دسترسی به گسترۀ وسیعی از مصاحبه‌شوندگان در این فیلم نکتۀ چالش‌انگیز دیگری بود که توانستم بر آن فائق آیم.»

وکیل حقوق بشر و برندۀ جایزۀ نوبل صلح، شیرین عبادی، در فیلم تابوی ایرانی. خانم عبادی با زیر سؤال بردن محروم کردن بهائیان از شغلهای معیّنی، میپرسد: «در کجای اسلام گفته شده یک کفّاش باید مسلمان باشد؟»

خوانندۀ معروف ایرانی، داریوش، سمت چپ، با توانائی‌هايش در آوازخوانی آهنگ تازه‌ای را که اسفندیار منفردزاده برای فيلم تابوی ایرانی نوشته، اجرا کرده است. کارگردان فیلم رضا علّامه‌زاده در سمت راست تصویر است.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Iran's Human Rights Abuses Condemned at National Events

محکوم کردن نقض حقوق بشر در ایران در رویدادهای ملّی
واشنگتن، ایالات متّحدۀ آمریکا، ۲ اسفند ۱۳۹۰ (۲۱ فوریه ۲۰۱۲) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

در رویدادهای ملّی که اخیراً در ایالات متّحده، بلغارستان و کانادا برگزار شد، اعتراض مداوم جهانی نسبت به ستم مقامات ایرانی به بهائیان بازتاب يافت.

در نشستی در ساختمان کنگرۀ ایالات متّحده در ۲۶ بهمن (۱۵ فوریه) حدود ۱۰۰ نفر از کارکنان کنگره، مأموران دفاتر آمریکایی و نمایندگان حقوق بشر و سازمانهای غیردولتی دینی حضور يافتند.

در این گردهمآئی برای جلب حمايت از مصوبۂ ۱۳۴ خانۀ نمایندگان و مصوبۂ ۸۰ سنا، که آزار بهائيان ايران، از جمله ۲۰ سال زندان برای هفت رهبر بهائی جامعه را محکوم میکند، بررسی‌هائی انجام شد. اين مصوبه‌ها در عين حال خواهان تحریمهایی علیه مقامات ایرانی هستند «که به صورت مستقیم مسئول نقض فاحش حقوق بشر در ایران، از جمله علیه جامعۀ بهائی، هستند.»

مایکل گریم، نمايندۂ نیویورک در اين نشست، گفت: «باید به حکومت ایران نشان بدهيم که ما آزار ناعادلانۀ بهائیان یا پیروان هر دینی یا هر شهروند ایرانی را تحمل نخواهيم کرد. وقت آن است که صدای خود را بلند کنیم و مردم را آگاه کنيم.»

هاوارد برمن، نمايندۂ کالیفرنیا و از اعضای ارشد کمسيون امور خارجه، مجموعه‌ای از بدرفتاری‌ها علیه بهائیان ایران را برشمرد و پرسید: «کدام نظام بیماری با شهروندان خود این چنین رفتار میکند؟»

فلیس گائر، عضو کمیسیون ایالات متّحده دربارۀ آزادی دینی بین‌الملل، به شيطانی جلوه دادن روشمند بهائیان به عنوان بخشی از یک تلاش برای «اطمینان از این که آنها دیگر وجود نخواهند داشت» پرداخت.

خانم گائر گفت: «ما از مردمی سخن میگوییم که نه فقط زندانی شده‌اند، بلکه به صورتی روشمند آنها را غیر از انسان جلوه داده‌اند. چرا و چگونه؟ با محروم کردن آنها از هستیشان، با محروم کردن آنها از حقوق اساسیشان، با محروم کردن آنها از حقّ آموزش، حقّ اشتغال، حقّ ازدواج، حقّ خاکسپاری مردگان، حقّ ارث، حقّ انسان بودن و زیستن به عنوان افراد انسانی.»

سخنرانی او دو روز پس از برگزاری نشست توجيهی مجمع نمايندگان کنگره برای حقوق بشر در ايران انجام شد. در آن نشست گزارش اخیر جامعۀ جهانی بهائی با عنوان تحریک به تنفّر: کمپین رسانهای ایران برای شيطانی جلوه دادن بهائیان نيز ارائه شد. این گزارش نشان میدهد که چگونه حکومت ایران به صورت روشمند از رسانه‌های تحت نظارت دولت برای نفرت‌انگیزی علیه بهائیان استفاده میکند.

کنفرانس بلغارستان

در سوفیای بلغارستان، در ۲۰ بهمن (۹ فوریه) جمعی از مأموران دولت، دیپلمات‌ها، دانشگاهیان و گروه‌های حقوق بشر در کنفرانسی پيرامون تلاشهای ایران برای محروم کردن بهائیان جوان از آموزش عالی شرکت کردند.

گئورگی کالایدزیف از دفتر نخست وزیری بلغارستان حمایت نخست وزیر از کمک به دفاع از بهائیان ایران را اعلام کرد و گفت «ما بسيار مایلیم برای احترام به حقوق بشر و آزادی همۀ جوامع دینی در این امر کمک کنیم.»

آقای کالایدزیف گفت: «در گذشته، ما نیز تحت سرکوب قرار داشتیم و حالا نتيجه‌اش را میبینیم، نیاز به توسعۀ روحانی... به این دلیل است که ما در برابر مشکلات بهائیان در ایران خالصانه احساس همدردی میکنیم.»

سنای کانادا

در ادامۀ یک دادرسی که اواخر سال گذشتۀ [میلادی] آغاز شد، تعدادی از سناتورهای کانادایی این ماه نيز دربارۀ زندانیانی که با بی‌انصافی در ایران زندانی نگه داشته شده‌اند، از جمله فعّالان و وکیلان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران و بهائیان ایران، سخن گفتند.

در ۱۸ بهمن (۷ فوریه)، سلما عطاءالله‌جان، یک سناتور مسلمان، پروندۀ یکی از هفت رهبر بهائی را که اکنون در حال گذراندن حکم ۲۰ سال زندان هستند، مطرح کرد. سناتور عطاءالله‌جان گفت: «من نقض اسفناک حقوق بشر توسط نظام ایران را محکوم میکنم و خواهان آزادی فوری بهروز توکّلی، که به صورت غیر قانونی زندانی است، هستم.»

سناتور رومئو دالر که در دسامبر ۲۰۱۱ گفت برخورد ایران با بهائیان به «شرایط پیش از نسل‌کشی» رسیده، مثال‌هایی نیز که در گزارش تحریک به نفرت آمده، نقل کرد.

او گفت: «این تبلیغات و عکسهایی که بهائیان را شيطانی جلوه میدهد، ناشکیبایی را در بنیادگراترین بخشهای اجتماع ایران دامن ميزند. افراطگرایی وجود دارد.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Australian MPs call upon Iran to protect human rights

خانۀ نمایندگان استرالیا از ایران می‌خواهد حقوق بشر را حفظ کند
کنبرا، استرالیا، ۲۵ بهمن ۱۳۹۰ (۱۴ فوریه ۲۰۱۲)، سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

در لایحه‌ای که هم مورد حمایت نمایندگان حزب حاکم وهم حزب مخالف در مجلس نمایندگان استرالیا قرار گرفت، نمایندگان از هم‌قطاران خود در ایران خواستند حقوق اوليۂ بشری شهروندان ایرانی را اشاعه و تأمين کنند.

آنها از نمایندگان مجلس ایران خواستند به ویژه مشکل محرومیت از دسترسی به آموزش عالی برای فعّالان دانشجویی، بهائیان و دیگران را بررسی کنند و خواستار تجديدنظر قضائی در محاکمه‌های هفت مدیر پیشین بهائیان، و نیز وکیلان و مدافعان حقوق بشر شوند.

لایحه و متن مذاکرات را در اینجا بخوانید

ملیسا پارک، نمایندۀ مجلس برای فرمنتل، مذاکرات دیروز را با اشاره به افزایش نقض جدّی حقوق بشر در ایران از زمان آخرین بحث مجلس فدرال استرالیا دربارۀ این موضوع در ۲۴ آبان ۱۳۸۹ (۱۵ نوامبر ۲۰۱۰) آغاز کرد.

او گفت: «در سال ۱۳۸۹/۱۳۹۰ (۲۰۱۱)، بارها از جمله توسّط دبیر کلّ سازمان ملل، کمیساریای عالی حقوق بشر ملل متّحد و سازمان‌های غیر دولتی و عمدۀ بین‌المللی حقوق بشر، از ایران به عنوان ناقض قوانین بین‌المللی حقوق بشر یاد شد.»

خانم پارک به هشت عرصه، که در گزارش شهریور/مهر (سپتامبر) گذشتۀ بان کی مون آمده، اشاره کرد که در آنها حکومت ایران حقوق بشری شهروندان خود، از جمله در زمينۂ تأمین آزادی دین، را به طور جدی و روشمند نقض‌ می‌کند.

خانم پارک گفت: «امّا دولت ایران شاید بیش از همه در سرکوب بهائیان ظالمانه عمل کرده است... به تجربۀ من، این‌ها مردمی مهربان و صلح‌دوست هستند، پس دشوار می‌توان این میزان دشمنی مقامات ایران علیه آنان را درک کرد.»

وی افزود چندین زندانی بهائی بستگانی دارند که شهروندان استرالیا هستند، «برادر، خواهر، عمه، خاله، فرزندان خواهر و برادر که می‌اندیشند آیا خواهند توانست عزیزان خود را دوباره ببینند.»

سخنگوی جامعۀ بهائی استرالیا، ناتالی مبینی، ضمن استقبال از لایحه و مذاکرات مجلس گفت: «در جامعۀ ما، بستگان درجۀ اوّلِ بعضی از کسانی که با بی‌انصافی زندانی هستند،زندگی می‌کنند. آنها با این لایحۀ صريح نمایندگان مجلس کشور ما قوّت قلب خواهند گرفت.»

طیّ اين مذاکرات، نمایندۀ مجلس برای ویلز، کلوین تامسون، به ادّعای یک نمایندۀ ایرانی در سازمان ملل اشاره کرد که گفته تشکيلات بهائی در ایران به جای دینی، سیاسی و غیر قانونی بود و 'تعطیل' شده بود.

آقای تامسون گفت: «این پاسخِ خشم‌برانگيز بی‌توجهی ايران به مفاهیم اساسی آزادی سخن و بیان، از جمله آزادی ابراز دین، را نشان می‌دهد.»

کلی او‌دویر، نمایندۀ مجلس برای هیگینز، گفت که در کنار نماينده‌ای از جناح مخالف خود در مجلس، برای محکوم کردن نقض حقوق بشر در ایران می‌ایستد.

خانم او‌دویر گفت: «نباید اقدامی در این جهان وجود داشته باشد که از حملۀ حکومتی به مردم خود و مرتکب شدن قساوت‌های خشونت‌بار بر شهروندان خود، جدّی‌تر و بی‌شرمانه‌تر باشد.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Arrested in Shiraz

بازداشت ۱۱ شهروند بهایی در شیراز

---

بر اساس گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر صبح جمعه ۱۴ بهمن ماه نیروهای امنیتی در یک اقدام هماهنگ و هم زمان، با حمله به منزل بیش از ۳۰ تن از شهروندان بهائی ساکن شیراز بیش از ۱۱ نفر را بازداشت کرده اند.

بر اساس این گزارش پیام تسلیمی، مژده فلاح، مژگان عمادی، نیما دهقان، سینا ساریخانی، یکتا فهندژ، سام جابری، فائزه تشکر، نورا فلاح و ژینوس فنائیان بازداشت شده اند.

هم چنین منزل تعداد دیگری از بهائیان از جمله مهران پیمانی، ماندانا کمالی، یکتا فهندژ، ایمان رحمت پناه، طاهره نوروزی، سیما سبتو و سعید دهقان مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت و تعدادی از وسایل شخصی ایشان از جمله کامپیوتر، سی‌دی، عکس و کتاب ضبط شد. برخی از این افراد از جمله رزیتا اسلامی، ایمان رحمت پناه، فرید عمادی و سعید دهقان برای روز شنبه ۱۵ بهمن به پلاک ۱۰۰ شیراز احضار شده اند.

ژینا دهقان دختر ۹ ماهه ژینوس فنائیان نیز در میان افراد بازداشتی بوده است. تمامی این افراد به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ شیراز منتقل شده اند.

این در حالی است که فائزه تشکر، نورا فلاح، ژینوس فنائیان و ژینا دهقان هر چهار نفر روز قبل ساعت ۷ عصر به منزل بازگشته‌اند تا در صورت احضار مجدد مامورین خود را معرفی نمایند.

این حملات بین ساعت ۷ الی ۱۲ صبح روز جمعه رخ داده ‌و در چند مورد عملکرد و رفتار مامورین بسیار خشن و همراه با ضرب و شتم بوده است.

---

Blocking Progress

سخت‌گیری‌های تازه کمپین برای جلوگیری از رشد بهائیان ایران را آشکار می‌کند
نیویورک، ٦ بهمن ١٣٩۰ (٢٦ ژانویه ٢۰١٢) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

استراتژی روشمند حکومت ایران برای ورشکسته ساختن بهائیان از نظر اقتصادی، نشانی از فروکش و خاتمه ندارد.

طبق گزارش‌های رسیده به جامعۀ جهانی بهائی، کمپین تازه‌ای در کرمان، شهری عمده در جنوب مرکزی ایران، در راه است.

بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، گفت: «ما دریافته‌ایم که دفتر نظارت بر اماکن عمومی از تجدید جواز برای کارهای تجاری بهائیان شهر خودداری– و بعضی از جوازهای موجود را باطل – می‌کند.»

او ادامه داد: «گسترۀ وسیعی از مشاغل، از مغازه‌های فروش و تعمیر کامپیوتر گرفته تا بنگاه‌های معاملات ملکی، هدف قرار می‌گیرند. بهائیانی که به فروش آلیاژهای آهن، فولاد یا طلا می‌پردازند، جواز خود را از دست می‌دهند و در مورد کارهائی که با محصولات غذایی و خدمات آرایشی و بهداشتی مانند عینک‌سازی مرتبط است نیز وضع همین گونه است.»

به بهائیان کرمان همچنین گفته شده که اجازه ندارند تعداد زیادی مغازه در یک خیابان داشته باشند.

خانم دوگال گفت: «مقامات حتّی تا آنجا پیش رفته‌اند که جوازهای شریکان تجاری بهائیان را که پیرو آئین بهائی نیستند، لغو می‌کنند.»

از زمان انقلاب اسلامی ١٣۵۷ (١٩۷٩)، هزاران بهائی شغل یا منابع درآمد خود را از دست داده‌اند. در سال ۱۳۷۲/۱۳۷۱ (١٩٩٣)، سازمان ملل یادداشتی از حکومت ایران را – که به تأیید رهبر عالی کشور رسیده – فاش کرد که در آن آشکارا برنامه‌ای برای «مسدود» کردن «راه ترقّی و توسعۀ» جامعۀ بهائی ایران مطرح می‌شود.

خانم دوگال افزود روشن است که مقامات علاوه بر محروم کردن بهائیانِ جوان از آموزش عالی، کار خود را برای اجرای این سیاست، با گستره‌ای از اقدامات دیگر، ادامه می‌دهند.

او گزارش داد: «ما در پنج سال گذشته شرح حدّاقل ٦۰ رویداد را که برای محدود کردن موقعیت‌ها و چشم‌اندازهای اقتصادی بهائیان طرّاحی شده بود، دریافت کرده‌ایم.»

بعضی از نمونه‌های اخیر عبارتند از:

• از ۱۲ تا ۲۲ دی ۱۳۹۰ (٢ تا ١٢ ژانویه ٢۰١٢)، بیش از ۷۰ درصد از کارهای تجاری بهائیان در ساری و قائمشهر (استان مازندران) و تعدادی در گرگان و گنبد (استان گلستان) مورد بازرسی قرار گرفت تا بهانه‌ای برای تهدید یا دستگیری بهائیان پیدا شود. مقامات حتّی منازل بهائیانی را، که در خانه کار می‌کنند، در بعضی موارد بیش از دو سال پس از تعطیل کردن مغازه‌های‌شان، بازرسی کردند؛


• در تیر/مرداد ۱۳۹۰ (ژوئیۀ ۲۰۱۱)، صاحب بهائی مغازه‌ای در آبادان اخطاری از اتّحادیۀ خرده‌فروشان و سازندگان جواهر، ساعت و عینک دریافت کرد که از او می‌خواست جواز کارش را بازگرداند و سرمایه‌های خود را ظرف ۲۴ ساعت نقد کند؛


• در تیر ۱۳۹۰ (ژوئن ۲۰۱۱)، یک مغازۀ عینک‌سازی به بهانۀ انتقال جواز به مکانی تازه تعطیل شد. رئیس ادارۀ نظارت بر امکان عمومی اشاره کرد که دستور پلمب مغازه توسّط مقامات بالا صادر شده بود. این مغازه پیش‌تر در دى ۱۳۸۷ (دسامبر ۲۰۰۸) همراه چهار مغازۀ دیگر متعلّق به بهائیان در نظرآباد توسّط مقامات بسته شده بود. امّا پس از یک پیکار قانونی، صاحب مغازه موفّق شد آن را در مکانی تازه دوباره باز کند – ولی نتیجه آن شد که مجدّد تعطیلش کردند.


• پس از موجی از حملات به قصد آتش افروزی در دوازده مورد از محل‌های کسب بهائیان در رفسنجان ایران در اواخر سال ۱۳۸۹ (۲۰۱۰)، به حدود ۲۰ خانه و محلّ کسب اخطارنامه‌ای ارسال شد که از بهائیان می‌خواست تعهّدی را مبنی بر خودداری از «رابطه و دوستی با مسلمان‌ها» و «به کار گیری و استخدام شاگردان مسلمان» امضا کنند.


• در اواخر سال ۱۳۸۷ (اوایل ۲۰۰۹) در شهر سمنان، انجمن اتّحادیه‌های تجاری مصوّبه‌ای محلّی را به تصویب رساند که اظهار می‌دارد هیچ بهائی نباید جواز کسب دریافت کند. متعاقب آن، به زودی، تعدادی از شرکت‌ها و مغازه‌های متعلّق به بهائیان در سراسر شهر پلمب یا تعطیل شد.


• در نمونۀ دیگری از فشار اقتصادی، یک بهائی در اصفهان – کمی پیش از اخراج شدن از کارش –درخواست انتقال کسور بازنشستگی خود را به سازمان تأمین اجتماعی داد. او ابلاغیه‌ای دریافت کرد مبنی بر این که درخواستش پیگیری نخواهد شد زیرا با توجّه به این که دلیل از دست دادن شغلش عضویت او در «فرقۀ ضالّۀ بهائیت» بوده، این درخواست «موضوعیت ندارد». در ابلاغیه مشخص شد که او و ۱۴ نفر دیگر بر اساس منع قانونی استخدام اوّلیه‌شان اخراج شدند و بنابراین دعاوی‌شان بی‌ارزش است.

خانم دوگال گفت: «قانون بین‌المللی حقّ افراد مبنی بر آزادی در کار و کسب معاش بدون تبعیض را قاطعانه تصریح می‌کند.»

«ماه گذشته، جامعۀ بین‌المللی در سازمان ملل متّحد با قاطعیت بر محکومیت ایران به خاطر نقض مداوم و مکرّر حقوق بشر رأی داد. قطعاً وقت آن رسیده که ایران دریابد دیگر نمی‌تواند هنگام ظلم به شهروندان خود از مسئولیت بگریزد و فکر کند هیچ کس توجّه نخواهد کرد.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Romanian Personalities

شخصیت‌های رومانیایی خواهان حقوق بشر برای بهائیان ایران هستند
بخارست، رومانیا، ۰۵ بهمن ۱۳۹۰ (۲۵ ژانویه ۲۰۱۲)

---

تقریباً ۷۰ نفر از رومانیایی‌های سرشناس از حکومت ایران می‌خواهند به بهائیان حقوق بشر بنیادی‌شان را بدهد.

سه شخصیت سرشناس رومانیایی دادخواستی را امضا می‌کنند که از حکومت ایران می‌خواهد حقوق بنیادین انسانی بهائیان را به آنها اعطا کند. آنها از چپ به راست عبارتند از گویندۀ خبر تلویزیونی آندرئا برکلئانو؛ موسیقی‌دان اوویدیو لیپان تنداریکا؛ و بازیگر مایا مورگنشترن.

شصت و هشت شخصیت مشهور – از عرصه‌های دانشگاه، هنر، بانک‌داری، تجارت، رسانه و پزشکی – دادخواستی را امضا کرده‌اند که از مقامات ایرانی می‌خواهد کارزار روشمند خود برای آزار بهائیان، «که صرفاً حقوق‌شان را تحت اعلامیۀ جهانی حقوق بشر، از جمله حقّ زندگی، حقّ آزادی و امنیت فردی، حقّ آموزش و کار و حقّ عمل به دین خود می‌خواهند...»، متوقّف سازند.

نامه توسط رادو گابرئا، کارگردان مشهور فیلم، همراه ایستوان هالر از شورای ملّی مبارزه با تبعیض رومانی طراحی شد.

از جمله امضاکنندگان، مایا مورگنشترن، بازیگری با شهرت بین‌المللی که بیش از همه با ایفای نقش حضرت مریم در فیلم اشتیاق مسیح مشهور شد؛ گویندۀ اخبار تلویزیونی، آندریا برکلئانو؛ نوازندۀ معروف درام، اوویدیو لیپان تنداریکا؛ و یکی از وزیران پیشین حکومتی، ایلی سربانسکو هستند.

در دادخواست پروندۀ هفت رهبر زندانی بهائی و نیز «کوشش‌های مکرّر» ایران «برای ممانعت از رشد تلاش‌های جامعۀ بهائی در آموزش جوانان خود» و «فهرستی از دیگر موارد تجاوز و نقش حقوق بنیادی‌شان» زیر ذرّه‌بین قرار می‌گیرد.

در دادخواست عنوان میشود: «ما نمی‌فهمیم ... چرا دولت ایران تحریک به نفرت علیه بهائیان ایران را تأیید می‌کند، چرا اجازۀ بمباران و شعله‌ور کردن مکان‌های تجارت‌شان و شکل‌های دیگر ارعاب با هدفِ راندن آنها از شهرستان‌ها و شهرهای‌شان را می‌دهد...»

«ما نمی‌فهمیم چرا آنها هنگام خاکسپاری مرده‌های‌شان مورد اذیت قرار می‌گیرند، چرا به گورستان‌های بهائی بی‌حرمتی می‌شود، چرا از جواز کسب محروم می‌شوند، چرا محل کسب ‌و ‌کار و املاک‌شان توقیف می‌شود و چرا بهائیان از کار و حقوق بازنشستگی خود محروم هستند.»

دلا مارکوس از جامعۀ بهائی رومانی گفت بی‌سابقه است که چنین تعداد زیادی از افراد سرشناس به نفع مسئلۀ بهائیان در ایران سخن بگویند.

خانم مارکوس گفت: «ما دعا می‌کنیم این دادخواست کمک کند تا برای حکومت ایران روشن شود که تعداد زیادی در سراسر جهان وجود دارند که آزار تحت حمایت دولت را نسبت به بهائیان نمی‌پذیرند.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Attacked Again

ماموران اداره اطلاعات دولت جمهوری اسلامی پس از شکستن درب ورودی منزل عنایت الله سنایی در شهرستان ساری، وارد منزل ایشان شدند

---

شنبه یکم بهمن ۹۰ شش تن از ماموران اداره اطلاعات شهرستان ساری پس از شکستن درب ورودی منزل عنایت الله سنایی، نویسنده و شاعر بهائی، وارد منزل ایشان شدند.

به گزارش سامانه خانه حقوق بشر ایران، با توجه به اینکه عنایت الله سنایی در منزل نبودند نتوانستند ایشان را دستگیر کنند. پس از رویت حکم معلوم شد که تاریخ حکم صادره که مربوط به تفتیش محل مخفی گاه متهم و دستگیری وی بوده، منقضی شده و اصلاحیه آن مجددا متنی دست نویس شده، که هیچ وجاهت قانونی ندارد.

مامورین اطلاعات با هتاکی فراوان نسبت به حاضرین در منزل و تهدید ایشان به ضرب و شتم و توهین به اعتقادات بهائی به تفتیش منزل ایشان پرداختند. در این تفتیش علاوه بر جمع آوری کتب های دعا و نیایش به جمع آوری سی دی و نوارهای مذهبی ایشان مبادرت نمودند.

مامورین اطلاعات پیشتر نیز در شهریور ماه سال جاری نیز منزل عنایت الله سنایی را تفتیش نموده بودند. در آن نوبت طی تاکیدهای مکرر وی مبنی بر غیرقانونی و غیر اسلامی بودن این حرکت، یکی از ماموران جوان اطلاعات با زدن ضربه ای زیر گوش ایشان موجب پاره شدن پرده گوش وی می شود. عنایت الله سنایی بلافاصله با مراجعه به پزشکی قانونی و دریافت تاییدیه ای مبنی بر پاره شدن پرده گوششان شکایتی نسبت به مامور اطلاعات ترتیب دادند و نامه ای نیز در این رابطه به وزیر اطلاعات و رئیس قوه قضاییه نوشتند.

در مهرماه احضاریه ای به مهر و امضای بازپرس مربوطه -حسین زاده – به منزل ایشان فرستاده می شود که پس از مراجعه به بازپرس ایشان از صدور چنین حکمی اظهار بی اطلاعی می کنند و منشی دفتر ایشان بیان می کند که پرونده در دست بچه های اطلاعات است ….

همسر جناب سنایی، طره تقی زاده، نیز دی ماه ۹۰ پس از گذراندن یازده ماه از دوره محکومیت بیست و دو ماهه خود از زندان ساری آزاد شدند.

عنایت الله سنایی، در دوران محکومیت همسرشان نامه هایی سرگشاده خطاب به رئیس قوه قضائیه و وزیر اطلاعات نوشتند.

---

From Slovakia:

سیاست‌مداران اسلواکی آزار بهائیان در ایران را «ناامیدکننده» و «منزجر‌کننده» خواندند
براتیسلاوا، جمهوری اسلواکی، ۳۰ دی ۱۳۹۰ (۲۰ ژانویۀ ۲۰۱۲) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

بر اساس اعلامیه‌ای که کمیتۀ امور خارجۀ مجلس جمهوری اسلواکی صادر کرده، برخورد با بهائیان در ایران « به حدّ یک سیاست نهادینه و آشکارِ سرکوب شدّت یافته است.»

نشست اعضای کمیتۀ امور خارجۀ شورای ملّی جمهوری اسلواکی در ۲۹ دی (۱۹ ژانویه) برای مذاکره دربارۀ قطعنامه¬شان که آزار بهائیان توسط نظام ایران را محکوم می‌کند. رئیس کمیته، دکتر فرانتیسک سبج، وسط با کراوات قرمز، گفت: «اگرچه انتظار ندارم که حکومت ایران آزار بهائیان را متوقّف سازد، امّا دست کم جرئت نخواهد کرد با این تصوّر که هیچ کس نمی‌بیند و توجّهی نمی‌کند، کارهای هولناک‌تری انجام دهد.»

این اعلامیه تحریک به تنفّر بر مبنای دین و عقیده توسط حکومت ایران را «منزجرکننده» توصیف می‌کند و هم‌چنین اظهار می‌دارد که «کوشش‌های نظام برای آزار بهائیان واقعاً ناامیدکننده است» و خواهان پایان یافتن «تلاش‌های فزایندۀ» ایران برای «انهدام جامعۀ بهائی ایران» می‌شود.

به گفتۀ کمیتۀ امور خارجه، «باید حقوق بشر» بهائیان «به صورت کامل و برابر تضمین شود» و آنها «اجازه یابند در زندگی سیاسی و توسعۀ ایران همراه هم‌وطنان خود مشارکت کنند.»

رئیس کمیته، فرانتیسک سبج، گفت: «این که این کمیته وضعیت بهائیان ایران را مورد نظر قرار داده، به دو دلیل مهم است.»

«اوّل اینکه مجلس‌های دموکراتیک جهان باید به محرومیت اقلّیت‌های سرکوب‌شده از حقوق بشر خود در دیگر بخش‌های جهان توجّه و رسیدگی کنند، دست کم به این دلیل که ما خوش‌اقبال‌تریم که در جهانی آزاد زندگی می‌کنیم و وظیفه داریم به فکر دیگران باشیم.»

«دلیل دوم آن است که با چنین قطعنامه‌ای می‌توانیم به جامعۀ بهائی کمک کنیم.»

بیانیه با اشاره به «افزایش شدید در برنامۀ روشمند و مورد حمایت حکومت برای انهدام جامعۀ بهائی در ایران»، تخریب مکان‌های مقدّس و گورستان‌های بهائی را نیز «ضربه‌ای بی‌رحمانه به میراث فرهنگی دینی دارای ارزشی والا برای نوع بشر» توصیف می‌کند. اعلامیه خواهان آزادی فوری هفت رهبر زندانی بهائی و مدرّسان بهائی که به خاطر ارتباط‌شان با مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی زندانی هستند، می‌شود.

اعضای کمیتۀ امور خارجۀ شورای ملّی جمهوری اسلواکی وضعیت بهائیان ایران را در یک دادرسی در ۱۶ آذر ۱۳۹۰ (۷ دسامبر ۲۰۱۱) مطالعه کردند. اندرآ پولوکووا، وسط تصویر و در حال سخنرانی در کمیته، یکی از نمایندگان جامعۀ بهائی اسلواکی است.

در اعلامیه آمده: «موضوعات مورد بحث محرومیت از حقّ زندگی، آزادی و امنیت فرد؛ حملات خشونت‌بار؛ زندانی کردن و دستگیری خودسرانه؛ محرومیت از دسترسی به آموزش؛ توقیف و تخریب اموال شخصی جامعه و محرومیت از اشتغال، حقوق مستمری و مزایای دیگر هستند.»

کمیته اعلامیه را در نشستی که دیروز در ساختمان شورای ملّی جمهوری اسلواکی برگزار شد، تصویب نمود و هم‌چنین تصمیم گرفت بیانیه را به شخصیت‌های ارشد ایران، از جمله رئیس جمهور احمدی‌نژاد، بفرستد.

دکتر سبج گفت: «اگرچه انتظار ندارم که حکومت ایران آزار بهائیان را متوقّف سازد، امّا دست کم جرأت نخواهد کرد با این تصوّر که هیچ کس نمی‌بیند و توجّهی نمی‌کند، کارهای هولناک‌تری انجام دهد.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Total of 25 Years Imprisonment Sentence Confirmed

تائید احکام بدوی شش تن از مسئولین دانشگاه آنلاین بهایی در دادگاه تجدید نظر
کمیته گزارشگران حقوق بشر، ۲۹ دی ۱۳۹۰ (١٩ ژانویه ٢۰١٢)

---

بر اساس گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، مجموع ٢٥ سال حبس تعزیری برای شش تن از مسئولین دانشگاه آنلاین بهایی درشعبه ٣٦ دادگاه تجدید نظر استان تهران تائید شد .

بر اساس این گزارش، حکم بدوی مسئولان دانشگاه آنلاین بهائی ایران که توسط شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب صادر شده بود، درشعبه ٣٦ دادگاه تجدید نظر استان تهران تائید شد. بر این اساس، کامران مرتضایی به ٥ سال و ریاض سبحانی، رامین زیبائی، فرهاد صدقی، محمود بادوام و نوشین خادم هریک به ٤ سال حبس تعزیری محکوم شدند.

این افراد مدت ٨ ماه گذشته را در بند ٢٠٩ زندان اوین و زندان رجائی شهر کرج گذرانده اند. طی چند روز گذشته وحید محمودی که همراه این نفرات در خرداد ماه گذشته بازداشت شده بود و در دادگاه بدوی به ٥ سال حبس تعزیری محکوم شده بود، در شعبه ٥٤ دادگاه تجدید نظر به ٥ سال حبس تعلیقی محکوم و از زندان آزاد شد.

---

Persecuting Death

بهائیان ایران حتّی در مرگ با تبعیض مواجه هستند
ژنو، ۲۹ دی ۱۳۹۰ (١٩ ژانویه ٢۰١٢) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

هجده سال پیش، یک تکه زمین بی‌حاصل به مساحت یک هکتار در حاشيه يک جاده به بهائیان شهر سنندج در ایران داده شد تا به عنوان گورستان مورد استفاده قرار دهند.

به این زمین در دامنۀ سنگی کوهستان و تهی از زندگی گیاهی، به سختی می شد نام يک ملک واقعی داد، امّا پس از اوّلین خاکسپاری در آنجا در پاییز ۱۳۷۲ (١٩٩٣)، بهائیان محل دور هم جمع شدند تا در آنجا محوطه‌سازی کنند، صخره ها را بيرون بياورند و خاک آن را عوض کنند. آنها به صورت دستی ٢۵۰ نهال سرو و صنوبر را که ادارۀ کشاورزی داده بود، در آنجا کاشتند و آبیاری کردند؛ برق به محل آوردند و اتاق کوچکی ساختند که در آن بتوان جسدها را برای خاکسپاری آماده کرد.

در هر گامی مجوّزهای مربوطه تهیه شد. وقتی بهائیان می خواستند چاهی حفر کنند، از ادارۀ ناحیه ای آب جواز خواستند و گرفتند. هر بار که تاریخ انقضا فرا می‌رسید، جواز به موقع تمدید می‌شد.

دفتر منابع طبیعی که از دگرگونی محل تحت تأثیر قرار گرفته بود، پیشنهاد داد که بهائیان درختانی در زمین عمومی مجاور گورستان بکارند و به این ترتیب فضای سبز را گسترش دهند. در نتیجه ساکنان سنندج که عموماً مسلمان سنّی هستند، به تدریج برای محل به عنوان نمادی از حضور مسالمت آمیز جامعۀ بهائی در شهرشان احترام پيدا کردند.

امّا به نظر می‌رسد حالا زیبایی و سرسبزی ناحیه تغییری را در رویکردهای مأموران برانگیخته است. مقامات می‌خواهند دوباره گورستان را صاحب شوند و دعوی مالکیت دولت بر زمین را دارند، هرچند یک بار سند آن به بهائیان داده شده است. ظرف دو هفتۀ آینده (تا آخر این ماه میلادی) دربارۀ دستور ضبط آن و تخریب ساختمان‌ها و گورها در دادگاهی قضاوت خواهد شد.

آزارهای اخیر بهائیان در سنندج نشانۀ خوبی برای رأی احتمالی این دادگاه نيست. در ۲۸ آذر (١٩ دسامبر)، مأموران وزارت اطّلاعات صبح زود به خانه‌های ١٢ بهائی در شهر یورش بردند. کتاب ها، جزوه‌ها و عکس‌های بهائی همراه سی‌دی‌ها، کاست‌های صوتی، کامپیوترها، تلفن های همراه، سخت‌افزارهای کامپیوتری و اسناد شخصی مختلف توقیف شدند.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در ژنو، گفت: «با توجه به افزایش آزار جامعۀ بهائی در سنندج، به نظر می‌رسد دربارۀ سرنوشت گورستان از هم‌اکنون به دستور وزارت اطّلاعات تصمیم گرفته شده است.»

سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، در اطلاعیه‌ای مورّخ ١٧ ژانویه ٢٠١٢ خواهان اجرای «تساهل و تسامح در پذیرش دگر باوری» از سوی مسئولان و اولیای امور شده است. این سازمان «موج تازه‌ای از فشارها و محدودیت‌ها بر جامعه بهایی را اقدامی غیر انسانی و غیر قانونی و خلاف معاهدات و کنوانسیون‌های حقوق مدنی و سیاسی» خوانده است.

مزاحمت برای درگذشتگان

پروندۀ سنندج در نظام فعلی ایران یگانه نیست. از سال ۱۳۸۵ (٢۰۰۷) بیش از ٣۰ مورد تخریب، آتش‌افروزی یا مشکلات دیگر مرتبط با گورستان‌های بهائی یا تلاش‌های بهائیان برای خاکسپاری محترمانۂ درگذشتگان‌شان رخ داده است.

به گفتۂ خانم علائی: «مقامات ایرانی که آزار زنده‌ها به تنهایی راضی‌شان نمی‌کند، می‌خواهند آرامش کسانی که از دنیا رفته‌اند را هم مختل کنند. این تازه‌ترین مورد از رشتۀ طولانی حملات به گورستان‌های بهائی و مراسم خاکسپاری است. همۀ اینها معیارهای بین‌المللی حقوق بشر و درک هر انسان شریف از احترام به مردگان را به طور کامل نقض می‌کند.»

از جمله موارد اخير:

• یک گورستان تازه تأسیس در سنگسر، استان سمنان، که شهرداری به بهائیان محل داده بود، توسط مزاحمان ناشناس در اسفند ۱۳۸۹ (مارس ٢۰١١) ویران شد. گورها به توده ای از خاک تبدیل شدند، درختان از ریشه خارج و دو اتاق کوچک تخریب گردیدند.
  
  
• در تیر ۱۳۸۹ (ژوئیۀ ٢۰١۰)، گورهای گورستان بهائی جیرفت، استان کرمان، توسط مزاحمان ناشناس با بولدوزر تخریب شدند.
  
  
• در خرداد ١٣٨٩ (اواخر مه ٢۰١۰)، گورستان بهائیان مشهد در شب با استفاده از یک لودر و دیگر ماشین آلات سنگین ویران شد. دیوارهای گورستان، غسّال خانه و محل دعا و نماز به شدّت خسارت دید.
  

رویدادهای دیگری نيز در جهت تلاش های مسئولان برای دخالت در مراسم خاکسپاری بهائيان پيش آمده است.

برای مثال در تبریز، به بهائیان سال ها اجازۀ دسترسی به گورستان عمومی شهر داده شده بود. در مرداد ماه (اوت) گذشته، به خانوادۀ یک زن بهائی تازه درگذشته گفته شد که او باید طبق مراسم اسلامی به خاک سپرده شود. بقایای جسد آن زن به اجبار در یک گورستان بهائی در شهرستانی دیگر دفن شد. در رویدادی مشابه در آبان (اکتبر) گذشته، جسد یک مرد بهائی از تبریز به یک گورستان بهائی دیگر در حدود ١۰۰ کیلومتری محل برده و بدون اطّلاع خانواده اش به خاک سپرده شد.

خانم علائی گفت: «مقامات ایران در عرصۀ بین‌المللی با اصرار ادّعا می‌کنند که با بهائیان به شکلی متفاوت با دیگران برخورد نمی‌شود و آنها فقط وقتی 'مجازات خواهند شد' که عملی غیرقانونی انجام دهند. این درگذشتگان دقیقاً چه کار کرده‌اند که شایان چنین برخوردی باشند؟»

«در زیباسازی گورستان سنندج و پیرامون آن آرزوی بهائيان برای مشارکت خالصانه و مثبت در ساختن کشور خودشان مشهود است. اما چيز ديگری که به همان اندازه مشهود است اين است که برای مقامات پذیرفتن اين واقعيت غیر ممکن است.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Persecution of Religious Minorities

در مذاکرات پارلمان بریتانیا افزایش خطرناک آزار دینی در ایران مورد توجه قرار گرفت
لندن، ۲۳ دی ۱۳۹۰ (۱۳ ژانویه ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

اعضای مجلس عوام بریتانیا ایران را به خاطر نقض حقوق بشر، و به ویژه "افزایش فاحش" آزار اقلّیت های دینی، به شدّت مورد انتقاد قرار دادند.

در مذاکرات روز چهارشنبه ۲۱ دی (۱۱ ژانویه) در تالار وست مینیستر، اعضای پارلمان بریتانیا بر این نکته که امروز تقریباً تمامی اقلّیت های دینی در ایران با سرکوب مواجه هستند تآکید کردند.

توضیح عکس: اعضای مجلس بریتانیا روز ۲۱ دی (۱۱ ژانویه) در مذاکرات مربوط به نقض حقوق بشر در ایران شرکت کردند. عکس ها از چپ به راست: الیستر برت، عضو مجلس برای نورث ایست بدفوردشایر و معاون پارلمانی وزیر کشور دردفتر امور خارجه و مشترک المنافع؛ لوئیز المن، عضو مجلس برای لیورپول ریورساید؛ اندرو سلوس، عضو مجلس برای ساوث وست بدفوردشایر؛ و کری مک کارثی، عضو مجلس برای بریستول ایست.

حدود ۱۹ تن از اعضای مجلس، از سه حزب اصلی بریتانیا، در این بحث شرکت داشتند.

لوئیز المن، نمایندۂ مجلس برای لیورپول ریورساید، در سخنرانی آغازین آزار بهائیان را «فراگیر و به شکل خطرناکی رو به افزایش» توصیف کرد.

خانم المن گفت: «این سرکوب در یک روند آزار مداوم و روشمند، شکل های بسیاری به خود گرفته است. افراد به صورت خودسرانه دستگیر و زندانی شدهاند، آنها را از دسترسی به آموزش عالی و عرصه های شغلی محروم کردهاند. خانه ها و کسب و کار بهائیان مورد حملات آتش افروزی قرار گرفته، گورستانهایشان تخریب شده اند و کودکان آنها با آزار مواجه بوده اند.»

خانم المن از احکام ۲۰ سالۀ زندان که برای هفت رهبر بهائیان تعیین شده نیز ابراز نگرانی کرد و روی ادامۀ تلاش های ایران برای محروم کردن جوانان بهائی از آموزش عالی تأکید کرد.

خانم المن با اشاره به اظهارات اخیر سناتور کانادایی، رومئو دالر ، گفت: «بی نهایت مهم است که جهان منتظر نشود تا یک نسل کشی رخ دهد. باید هشدار را جدّی بگیرد و برای تحت فشار گذاشتن حکومت ایران به منظور توقّف آنچه انجام می دهد، اقدامات بیشتری انجام دهد.»

نمایندگان مسئلۀ آزار فزایندۀ مسیحیان در ایران را نیز مطرح کردند. اندرو سلوس، عضو مجلس برای ساوث وست بدفوردشایر، گزارش داد که حدّ اقل هشت رهبر مسیحی از سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۹) به قتل رسیده اند و دربارۀ پروندۀ کشیش یوسف ندرخانی که در سال ۱۳۸۸ (۲۰۱۰) به خاطر ارتداد به مرگ محکوم شد و از آن زمان مرکز توجّه اعتراضات بین المللی بوده، ابراز نگرانی ویژه کرد.

استوارت جکسون، عضو مجلس برای پیتربرو، از «یورش های مرتّب به جلسات» مسیحیان؛ «بازجویی ها و شکنجه های سخت... از جمله اصرار بر انکار ایمان یا ارائۀ اطّلاعاتی دربارۀ هویت دیگر مسیحیان؛ بازداشت های طولانی مدّت بدون تفهیم اتّهام و موارد دیگر نقض روند قانونی؛ محکوم کردن به جرایمی با تعاریف مبهم یا به اتّهامات سیاسی تحریف شده؛ هدف قرار دادن اقتصادی جامعۀ مسیحی با خواستن وثیقه های سنگین؛ و تهدید کشیش های کلیساهای خانگی به اعدام قریب الوقوع» سخن گفت.

مارتین هوروود، عضو مجلس برای شلتنهام، دربارۀ آزار جامعۀ یهودی ایران و «شواهد فزاینده مبنی بر افزایش یهودی ستیزی در آنجا و مقصّر انگاشته شدن جامعۀ کوچک یهودیان به خاطر اقدامات حکومت اسرائیل» گزارش داد.

در پایان مداکرات، الیستر برت، معاون پارلمانی وزیر کشور دردفتر امور خارجه و مشترک المنافع، گفت در حالی که سال ۲۰۱۱ نشان داد که مطالبات مربوط به کرامت انسانی سرکوب ناشدنی است، ایران همچنان در جهت مخالف حرکت میکند.

آقای برت گفت: «حقوق بشر جهانی است و ناتوانی ایران در برآوردن تعهّدات خود به مجازات میلیون ها انسان و سرکوب خواسته ها و آرزوهای آنها منجر می شود.»

آقای برت به حاضران اطمینان داد که بریتانیا هم چنان از کشورهای دیگر خواهد خواست تا از قطعنامه هایی که دربارۀ سوابق حقوق بشر ایران در سازمان ملل متّحد و شورای حقوق بشر ابراز نگرانی می کنند، پشتیبانی کنند.

دکتر کیشان منوشا، رئیس دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائیان بریتانیا، از مذاکرات گسترده دربارۀ ناشکیبایی دینی در ایران ستایش کرد.

دکتر منوشا گفت: «این که چنین تعداد زیادی از اعضای مجلس که نمایندگان همۀ احزاب هستند، در این باره سخن گفتند واقعاً بازتابی از سطح بالای نگرانی دربارۀ سوابق حقوق بشر ایران و به ویژه ناشکیبایی فزایندۀ دینی در آن کشور است.»

او افزود: «ما البته از این که به صورت برجسته به بهائیان اشاره شد خشنودیم . امّا در عین حال خوشحالیم که نمایندگان مجلس بریتانیا به مشکلاتی که دیگر اقلّیت های دینی با آنها مواجهند، نیز پرداختند. ما باید دربارۀ ناشکیبایی دینی در ایران همصدا صحبت کنیم.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

UN Investigator

بازرس ویژۂ سازمان ملل، که یادداشت «مسئلۀ بهائیان» ایران را فاش کرد، در سن ۹۳ سالگی درگذشت
سن سالوادور، السالوادور، ۲۰ دی ۱۳۹۰ (۱۰ ژانویه ۲۰۱۲)

---

رینالدو گالیندوپل، پژوهشگر سرشناس حقوق که در دهههای ۶۰ و ۷۰ (اواخر ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰) از شواهد قابل توجه نقض حقوق بشر در ایران پرده برداشت، پنج شنبۀ گذشته در سن سالوادور درگذشت.

پروفسور رینالدو گالیندوپل، ۱۳۹۰-۱۲۹۷ (۲۰۱۲-۱۹۱۸). عکس سازمان ملل از یوتاکا ناگاتا.

پروفسور گالیندوپل، دیپلمات برجسته و استاد سرشناس حقوق، حتی پیش از آن که در سال ۱۹۸۷ به عنوان نمایندۀ ویژۀ کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متّحد دربارۀ ایران تعیین شود، در سطح بین المللی شهرت داشت. در نقش سفیر السالوادور در سازمان ملل خدمت کرده بود و از جمله پستهای دیگرش ریاست ادارۂ حقوقی سازمان کشورهای قارۂ آمریکا بود.

در عرصۀ حقوق بشر، هشت سال خدمت او به عنوان نمایندۀ ویژه، عمدتاً به خاطر مجموعه گزارشهایی که در آنها به صورت مستند موارد شدید و اغلب خشن نقض حقوق بشر ایران علیه شهروندان خود را مستند کرد، اهمیت خاصی داشت.

از جمله در سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۰)، پروفسور گالیندوپل مصاحبهها و اسناد بیشماری از استفادۂ گستردۀ حکومت ایران از اعدام و شکنجه و نبود تأمین قضائی در این کشور را منتشر کرد.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در ژنو، گفت: «جامعۀ جهانی بهائی مایل است تسلیت عمیق خود را از فقدان پروفسور گالیندوپل که تأثیر و نفوذش در عرصۀ حقوق بشر مدّتها به یاد خواهد ماند، ابراز کند.»
خانم علائی گفت: «تلاشهای خستگی ناپذیر او در مصاحبه با قربانیان، خانوادههای آنها و دیگر کسانی که از انواع تخلفاتی که دولت ایران امیدوار بود پنهان نگاه دارد، یا به تجربۀ مستقیم و یا از طریق ارتباط با منابع درون نظام آگاهی داشتند، بخش اساسی گزارشهای او به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متّحد را تشکیل میداد. این اطلاعات در جلب توجّه جهان به بی رحمی حکومت ایران در آن زمان، بسیار اهمیت داشت.»

گزارش ۱۳۷۱ (۱۹۹۳) پروفسور گالیندوپل به کمیسیون به خاطر فاش کردن یادداشت معروف به «مسئلۀ بهائیان» قابل توجّه بود. این یادداشت نامه ای محرمانه از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به تاریخ ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) بود که در آن سیاست حکومت برای رفتار با بهائیان شامل محدودیت هایی برای فعالیت های آموزشی، اقتصادی و فرهنگی آنها تعیین میشد.

خانم علائی گفت: «انتشار عمومی این یادداشت به شدّت مهم بود چون نشان میداد که چگونه در بالاترین سطوح حکومت ایران نقشه ای برای متوقّف ساختن کامل رشد جامعۀ بهائی طراحی شده بود که در ظاهر نسبت به زندان و اعدام های دهۀ ۶۰ (دهۀ ۱۹۸۰ میلادی) توجّه کمتری جلب میکرد، امّا مآلاً به از بین رفتن جامعۀ بهائی به عنوان یک موجود زنده میانجامید.»

پروفسور گالیندوپل سه بار طیّ دورۀ مأموریت خود از ایران بازدید کرد و در آن بازدیدها، اغلب با انجام مصاحبه‌هایی در زندان یا با افرادی که حکومت درصدد بود از ملاقاتشان با او جلوگیری کند، مقامات ایرانی را با شجاعت به چالش کشید. پروفسور گالیندوپل درعین حال به رعایت انصاف شهرت داشت. او تمام پرسشهایش از مسئولان ایرانی و پاسخهای آنها را به دقت گزارش میکرد.

پروفسور گالیندوپل، متولّد ۲۵ مهر ۱۲۹۷ (۱۸ اکتبر ۱۹۱۸) در سونسوناتۀ السالوادور، دانشآموختۀ دانشگاه السالوادور بود و در همانجا دکترای حقوق و علوم اجتماعی گرفت. در سال ۱۳۲۸/۱۳۲۹ (۱۹۵۰)، به عنوان رئیس مجمع قانون اساسی ملّی انتخاب شد. او از سال ۱۹۵۰ تا تا ۱۹۵۶ به عنوان وزیر آموزش خدمت کرد و از سال۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ عضو کمیسیون حقوق بشر قارّهای آمریکا بود.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Canadian University Presidents

حمايت رؤسای دانشگاه های کانادا از مدرّسان بهائی
تورنتو، کانادا، ۱۹ دی ۱۳۹۰ (۹ ژانویه ۲۰۱۲)، سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

رؤسای سرشناس دو دانشگاه کانادا از هموطنان خود می خواهند در تقاضا از ایران برای پایان دادن به آزار مدرّسان و دانشجویان بهائی به آنها بپیوندند.

دو رئیس دانشگاه در کانادا که خواهان پایان دادن به آزار مدرّسان و دانشجویان بهائی در ایران هستند. الن راک، سمت چپ، رئیس دانشگاه اتاوا است. لوید اکسورثی، سمت راست، رئیس دانشگاه وینیپگ است. عکس های سازمان ملل از مارک گارتن و اوان اشنایدر.

این درخواست را لوید اکسورثی، وزیر پیشین امور خارجۀ کانادا و رئیس دانشگاه وینیپگ، و الن راک، رئیس دانشگاه اتاوا و سفیر پیشین کانادا در سازمان ملل متّحد، مطرح کرده‌اند.

آنها در مقاله‌ای در نسخۀ کانادایی هافینگتون پست، «ناراحتی عميق» خود را از این که بهائیان در ایران از دسترسی به آموزش عالی محروم هستند، عنوان کرده و از اين که «حکومت خشن تهران» تقاضاها برای پایان دادن به این آزار روشمند را «نشنیده گرفته است» ابراز نگرانی می‌کنند.

مقالۀ هافینگتون پست را اینجا بخوانید

آنها مینويسند: «ما به عنوان رؤسای دانشگاه های کانادا، برای دسترسی جوانان به دانش و مهارت های لازم برای موفقیت شان در جهان فردا ارزش بسياری قائل هستیم. ما آموزش را کلیدی به سوی آینده ای بهتر برای همۀ مردم می‌دانیم و اعتقاد راسخ داریم که همۂ افراد حقّ دسترسی به تحصيلات را دارند.»

مقالۀ آنها به ویژه توجه خوانندگان را به حملاتی که مقامات ایران عليه اقدامات غیررسمی جامعه بهائی اين کشور، معروف به مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی (BIHE)، آغاز کرده‌اند، جلب می کند. اين مؤسسه با هدف فراهم کردن امکان آموزش برای بهائیان جوان محروم از ورود به دانشگاه راه اندازی شده است.

از جمله کسانی که در خرداد ماه (مه ۲۰۱۱) به خاطر ارتباط با مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی دستگیر شدند، نوشین خادم، دانش آموختۀ دورۀ کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی از دانشگاه کارلتون در اتاوا، است. او در حال گذراندن دوران چهار سالۀ محکومیت زندان خویش است. کامران رحیمیان و فاران حسامی، زوجی که اکنون در انتظار محاکمه هستند، مطالعات کارشناسی ارشد خود را در روان درمانی در دانشکدۀ آموزش دانشگاه اتاوا به پایان رساندند.

در مقاله گفته می‌شود: «به آنها اتّهام تدریس بدون مدارک معتبر وارد کرده‌اند. مقامات ایرانی ابتدا مدارکی را که آنها از دانشگاه اتاوا دریافت کرده بودند، توقیف و سپس ادّعا کردند که این دو نفر هرگز چنین مدارکی نگرفته‌اند.»

رؤسای دانشگاه، اکسورثی و راک، «همۀ کانادایی ها» را تشویق می کنند «تا در تقاضا از حکومت ایران برای پس گرفتن بی قید و شرط همۀ اتّهامات مطرح شده علیه مدرّسان بهائی، متوقّف ساختن هر تجاوز دیگری به مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی و دادن اجازۀ دسترسی بهائیان به آموزش هم آوا شوند. بهائیان ایران باید بدانند که در مقاومت در برابر سرکوب ظالمانه از سوی کسانی که آنها را آزار می‌دهند، تنها نیستند.»

این مقاله با ابزار «افتخار» این دو رئیس دانشگاه از پیوستن شان به «گروه فزاینده ای از دانشگاهیان، مدیران دانشگاهی و حامیان سرشناس صلح از جمله دزموند توتو، رومئو دالر و خوزه راموس هورتا» که «محروم کردن افراد از حقّ آموزش توسط رژیم ایران را محکوم می کنند» پایان می‌یابد.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

UN Condemnation

محکومیّت ایران در سازمان ملل، انعکاسی از ناشکیبایی فزاینده در برابر نقض حقوق بشر
سازمان ملل متّحد، ۲۸ آذر ۱۳۹۰ (۱۹ دسامبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

امروز مجمع عمومی سازمان ملل متّحد، ایران را به خاطر ظلم به شهروندان خود محکوم کرد. این محکومیّت بازتابی از به پايان رسيدن شکيبائی جامعۂ بین المللی در برابر ايران و نقض حقوق بشر در آن کشور است .

مقرّ سازمان ملل در نیویورک.

مجمع عمومی با ٨۹ رأی موافق در برابر٠ ٣ رأی مخالف و ٦٤ رأی ممتنع، قطعنامه ای را تصویب کرد که بیانگر "نگرانی عمیق از موارد جدّی، مداوم و مکرّر نقض حقوق بشر" در ايران است.

از سال ۱۳۷۱ (۱۹۹۲) تقریباً هر سال قطعنامه های مشابهی دربارۀ وضعیّت حقوق بشر ایران در مجمع عمومی مطرح شده و قطعنامۀ امسال – که ماه گذشته به تصویب کمیتۀ سوّم مجمع عمومی رسید – با بالاترین درصد آرا که تا کنون بی سابقه بوده، تصویب شد.

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، گفت: "رأی امسال مجمع عمومی سازمان ملل نارضایتی مطلق جامعۀ بین المللی را از ظلم مداوم ایران نسبت به شهروندان خود کاملاً روشن می سازد."

او گفت: "درصد بالای آراء امسال در عين حال نشان میدهد که جامعۀ بین المللی نقض حقوق بشر را در هیچ کجا نمی پذیرد و تعداد روز افزونی از ملّت ها بیش از پیش مایل و خواهان دفاع از حقوق بشر هستند."

به گفتۀ خانم دوگال، عامل دیگری که در بالا بودن سطح آراء مؤثر بوده است نارضایتی بسیاری از ملّت ها از سرپیچی مکرّر ایران در همکاری با سازمان ملل متّحد و امتناع از پذیرا شدن بازپرسان ویژۀ حقوق بشر است.

او اشاره کرد که ایران هنوز به احمد شهید، گزارشگر ویژه ای که سازمان ملل به تازگی برای رسيدگی به وضعیّت حقوق بشر در ایران تعیین کرده، اجازۀ دیدار از آن کشور را نداده است.

خانم دوگال گفت: "از زمان انتصاب احمد شهید، ایران نه تنها از سفر او به آن کشور استقبال نکرده، بلکه حتّی مشروعیّت انتصاب او را نیز زیر سؤال برده است."

در قطعنامۀ امسال از گسترۀ وسیع سوء رفتار ها در ایران، از جمله "افزایش چشم گیر" اعدام ها، استفاده از شکنجه، هدف قرار دادن مدافعان حقوق بشر به صورت روشمند، اعمال خشونت فراگیر علیه زنان و تبعیض مداوم علیه اقلیّت ها، از جمله پیروان آئین بهائی، ابراز نگرانی شده است.

این قطعنامه که مشترکاً توسط ۴۲ کشور ارائه شده، به ویژه ۱۶ زمینۀ نگرانی را فهرست می کند که از جمله شکنجه و استفادۀ فزاینده از مجازات اعدام تا "محدودیّت های روشمند و جدّی علیه آزادی تجمّع مسالمت آمیز" و "سختگیری و محدودیّت های شدید در زمینۀ حق آزادی اندیشه، وجدان، دین یا عقیده" را شامل می شود.

در مورد بهائیان در این قطعنامه به "افزایش حملات بر بهائیان و مدافعان آنها" اشاره شده است. این قطعنامه از "افزایش قابل ملاحظه ای در تعداد بهائیان دستگیر و بازداشت شده" و "اقدامات تازه برای محروم کردن بهائیان از اشتغال در بخش های عمومی و خصوصی" خبر میدهد.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Heads of medical schools urge Iran to release jailed Baha'i educators

بیانیه رؤسای دانشکده های پزشکی آمریکا خطاب به نماینده ایران در سازمان ملل

---

جمعی از روسا و معاونین دانشکده‌های پزشکی آمریکا در اعتراض به صدور حکم برای مسئولین دانشگاه آنلاین بهائیان، در بیانیه‌ای برخورد‌های سیستماتیک با این دانشگاه‌ و محرومیت از تحصیل دانشجویان بهائی را محکوم کردند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

جناب آقای محمّد خزاعی، نمایندۀ دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متّحد، هیئت دائمی نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متّحد 622 Third Ave New York 10017 آقای خزاعی عزیز، ما به عنوان افرادی که ادارۀ مؤسّسات آموزشی شناخته شدۀ جهانی را بر عهده داریم، این نامه را می نویسیم تا نگرانی خود را دربارۀ برخورد با دانشجویان و مدرّسان بهائی در ایران ابراز کنیم . ما به عنوان رهبران آموزش پزشکی، باور داریم که آموزش یک حقّ ذاتی بشری است. ما در مؤسّسات خود دانشجویان، شاگردان، همکاران و استادان مهمانی را بدون توجّه به عقاید دینی شان از همه جای دنیا پذیرفته و می پذیریم . ما از ورود این جمعیت متنوّع به اجتماعات آموزشی خود استقبال کرده ایم تا در کشف و توزیع دانش به نفع نوع بشر سهیم باشیم. بنا به خبرهای منتشرشده مدیران و استادان مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی (علمی آزاد) طی یورش هائی به بیش از ۹۱خانه در ماه خرداد (مه) امسال در ایران دستگیر و مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی غیر قانونی اعلام شده است. در سه دهۀ گذشته، بارها گزارش شده که پیروان آئین بهائی از ورود به هر مؤسّسۀ آموزش عالی محروم بوده اند . موضع رسمی حکومتی در سال ۱۳۵۸(۲۰۰۶) در نامه ای از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فنّاوری ایران خطاب به ۳۰ دانشگاه و مؤسّسۀ آموزش عالی دولتی و یادداشت سال ۱۳۶۹(۱۹۹۱) گلپایگانی که به امضای رهبر عالی، علی خامنه ای، رسیده، مستند شده است . هر یک از این اسناد به طور خاص فرمان اخراج هر دانشجویی را که مشخص شود بهائی است، از نظام آموزش عالی ایران صادر می کند. مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی [http://www.bihe.org] در سال ۱۳۶۶(۱۹۸۷) با هدف فراهم کردن امکان تحصیلات عالی برای کسانی که بر مبنای اعتقادات دینی خود از آن محروم شده بودند، بنیان نهاده شد. دستگیری استادان و مدیران مؤسّسه و نیز محروم کردن نسل های بهائیان از آموزش صرفاً بر مبنای پیشینۀ دینی شان اعلامیۀ جهانی حقوق بشر را که در سال ۱۳۲۷(۱۹۴۸) توسّط سازمان ملل متّحد به تصویب رسیده و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را که ایران یکی از دولت های عضو آن است، نقض می کند.بنابراین از حکومت شما می خواهیم استادان و مدیران مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی را از زندان آزاد کند. ما هم چنین تقاضا داریم که حکومت شما همان حقوق آموزشی را که ما در مؤسّسات خود به هر دانشجو و استادی صرف نظراز میراث، دین یا کشور خاستگاه شان ارائه می کنیم، به دانشجویان و استادان بهائی در ایران تعمیم دهد . با احترام، ۱ آبان ۱۳۹۰ (۱۱ نوامبر ۲۰۱۱) رونوشت : آقای کامران دانشجو - وزیر علوم، تحقیقات و فنّاوری - ایران، تهران، شهرک قدس، میدان صنعت، بلوار خوردین، خیابان هرمزان، خیابان پیروزان جنوبی دکتر حمید عمادی کوچک - معاون آموزشی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران - ایران، تهران، بلوار کشاورز، خیابان قدس، سازمان مرکزی تازۀ دانشگاه علوم پزشکی تهران، طبقۀ هفتم ۰۹۰۱۲۱۹۱۲۰ دکتر محمّد مهدی ثاقب - معاون آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز - ایران، فارس، شیراز، بلوار زند، طبقۀ ششم دکتر محمود محمّدزاده شبستری - رئیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد - ایران، مشهد، بیمارستان قائم امضاکنندگان نامه دکتر فیلیپ پیزو، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه استنفورد دکتر استفن ک. کلاسکو، پزشک و فوق لیسانس مدیریت بازرگانی، مدیر کلّ اجرای بهداشت دانشگاه فلوریدای جنوبی، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه فلوریدای جنوبی دکتر دی. کرِیگ بریتِر، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ایندیانا دکتر لویس مارگارت نورا، پزشک، فوق لیسانس مدیریت بازرگانی، رئیس موقّت و رئیس دانشکدۀ دانشگاه پزشکی کامان ولث دکتر جری آر. یوکی، پزشک، رئیس و بنیان گذار دانشکدۀ پزشکی دانشگاه کارولینای جنوبی - گرین ویل دکتر رابرت فولبرگ، پزشک، رئیس و بنیان گذار دانشکدۀ پزشکی ویلیام بومونت در دانشگاه اوکلند دکتر جیمز وُلیس کرافت، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه میشیگان دکتر پال کَتز، پزشک، رئیس و بنیان گذار، دانشکدۀ پزشکی کوپر دانشگاه رُوآن دکتر جی. کِوین دورسی، پزشک، رئیس و معاون آموزشی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ایلینوی جنوبی دکتر هَرولد ال. پاز، پزشک، فوق لیسانس علوم، نایب رئیس ارشد امور بهداشتی و رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا دکتر ترِنس آر. فِلُت، پزشک، رئیس و معاون آموزشی و رئیس معاون اجرایی، دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ماساچوست دکتر مارشا دی. رَپِلی، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی انسانی دانشگاه ایالتی میشیگان دکتر اِم. دُوِین اندروز، پزشک، نایب رئیس ارشد و مسئول و رئیس اجرایی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه اُکلاهما دکتر پال بی. راث، پزشک، رئیس مرکز علوم بهداشتی دانشگاه نیومکزیکو دکتر لِری دابِلیو. لافلین، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه یونیفرمد سرویسز دکتر توماس ل. شونک، پزشک، رئیس و نایب رئیس علوم بهداشتی، دانشگاه نوادا در رنو دکتر اِستیوِن برک، پزشک، رئیس و نایب رئیس اجرایی مرکز علوم بهداشتی دانشگاه فنّی تکزاس مارک بی. تابمن، پزشک، رئیس و نایب رئیس علوم بهداشتی دانشگاه راچستر دکتر پیتر اس. آمنتا، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی و دندان پزشکی رابرت وود جانسون نیوجرسی دکتر لارنس جی. اسمیت، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه هافسترا دکتر رابرت ال. جانسون، پزشک، رئیس دانشکدۀ پزشکی نیوجرسی دکتر استیون جِی. شاینمن، پزشک، رئیس بازنشسته، دانشگاه پزشکی آپ اِستِیت دکتر اس. رِی میچِل، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه جرج تاون دکتر فردریک مورین، رئیس دانشگاه وِرمونت، دانشکدۀ پزشکی دکتر مایکل ئی. کین، رئیس و نایب رئیس علوم بهداشتی، دانشگاه بوفالو دکتر جان پی. فوگارتی، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه دولتی فلوریدا دکتر رلف اِی. اُ کانِل، رئیس و مسئول، دانشکدۀ پزشکی نیویورک دکتر جان اِی. راک، رئیس و نایب رئیس ارشد امور پزشکی، دانشگاه بین المللی فلوریدا دکتر ویلیام ال. روپر، رئیس و مدیر کل اجرایی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی دکتر چارلز جِی. لاکوود، رئیس و نایب رئیس، دانشگاه ایالتی اوهایو، مرکز پزشکی دکتر پل آر. کانینگهام، رئیس دانشکدۀ پزشکی برودی دانشگاه کارولینای شرقی دکتر بی. پی. ساش، نایب رئیس ارشد و رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تولین دکتر چارلز پی. موتون، رئیس و نایب رئیس ارشد، دانشکدۀ پزشکی مِهاری، دانشکدۀ پزشکی دکتر جِف ساسمن، رئیس دانشکده، دانشگاه اوهایوی شمال شرقی دکتر بتی ام. دریز، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه میزوری – کانزاس سیتی دکتر و پروفسور پاملا بی. دیویس، رئیس و نایب رئیس امور پزشکی، دانشگاه کیس وسترن ریزرو، دانشکدۀ پزشکی دکتر پل راثمن، رئیس دانشکدۀ پزشکی کارور دانشگاه آیووا دکتر وایلی سوبا، نایب رئیس امور بهداشتی و رئیس دانشکدۀ پزشکی دارتموث دکتر راجر هدلی، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه لوما لیندا دکتر توماس اِی. داچ، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه راش، شیکاگو دکتر دبرا اچ. فایزر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی آرکانزاس دکتر لری شپیرو، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشنگتن در سینت لوئیس دکتر دنیل وی. شیدلو، رئیس موقّت دانشکدۀ پزشکی دانشگاه درکسل دکتر والری مونتگومری رایس، نایب رئیس اجرایی و رئیس دانشکدۀ پزشکی مورهاوس دکتر پیتر اف. باکلی، رئیس دانشگاه علوم بهداشتی جورجیا، دانشکدۀ پزشکی جورجیا دکتر مارک اس. جانسون، رئیس دانشکدۀ پزشکی دانشگاه هاوارد دکتر اندرو ال. چسون، رئیس مرکز علوم بهداشتی ال. اس. یو. هلث شروپورت دکتر کارن انتمن، رئیس و مسئول دانشکدۀ پزشکی دانشگاه بوستون

---

Concerns for imprisoned Baha'i educators

ابراز نگرانی سنا برای مدرّسان بهائی زندانی
اتاوا، کانادا، ۱۴ آذر ۱۳۹۰ (۵ دسامبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

در استعلام سنای کانادا دربارۀ آزار بهائیان ایران، اوّلین سناتور مسلمان کانادا به سبب تعقیب و زندانی کردن مدرّسان بهائی در ایران، به شدّت از این حکومت انتقاد کرده است.

سناتور مبینا جافر گفت «بی سابقه» بوده که ایران اکنون آموزش به افراد جوان را جرم اعلام کرده است.

او از سنا پرسید: «این چه ظلمی است که یک حکومت شهروندان خود را به علّت آموزش به دیگران زندانی کند و فرایند یادگیری را جرم بداند؟»

متن کامل سخنان سناتور جافر

سناتور جافر استعلام را خود در ماه خرداد (ژوئن) امسال، یک ماه پس از یورش مقامات ایرانی به خانه های حدود ۳۹ بهائی مرتبط با یک اقدام غیر رسمی جامعه – معروف به مؤسّسۀ آموزش عالی بهائی – که به منظور آموزش به بهائیان جوان محروم از تحصیل تأسیس شده، آغاز کرد.

سناتور جافر در رسیدگی به استعلام گفت اکنون نگران هفت مدرّس بهائی است که احکام چهار و پنج سالۀ زندان دریافت کرده اند.

او گفت: «از جمله کسانی که به چهار سال زندان محکوم شده اند، نوشین خادم، دارای حقّ اقامت دائم در کانادا و فارغ التحصیل رشتۀ مدیریت بازرگانی دانشگاه کارلتون، بود. »

«نوشین به کانادا آمد چون دانشگاه کارلتون تحصیلات او را در مؤسّسۀ بهائی معادل تحصیلات دورۀ کارشناسی شناخت. او سپس تحصیلات خود را به ایران برد تا به دیگران آموزش دهد. »

«او اکنون به خاطر ارتکاب 'جرم' ارائۀ تحصیلات خود در زندان است. »

سناتور جافر اشاره کرد از جمله دیگر بهائیانی که اخیراً دستگیر و زندانی شده اند، دو نفر دیگر نیز مدارکی در کانادا گرفته اند، مدارکی که ایران اکنون «غیر قانونی» می خواند.

کامران رحیمیان و همسرش فاران حسامی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در روان شناسی مشاوره در دانشگاه اتاوا به اتمام رساندند.

جامعۀ جهانی بهائی اخیراً دریافته که خانم حسامی در ۷ آذر (۲۸ نوامبر) با قرار وثیقه آزاد شد. هم او و هم همسرش هنوز در انتظار محاکمه هستند. پسر دو سالۀ آنها مجبور بوده زمانی که هم پدر و هم مادرش در زندان بوده اند، با بستگان زندگی کند.

سناتور جافر پنج شنبۀ گذشته گفت: «ما به عنوان ملّتی که حقوق بشر و ارزش های تکثرگرایی دینی را بر پا می دارد، باید هم چنان بایستیم و به صورت مستقیم با تهدیدی که ایران متوجّه مردم خود ساخته، روبرو شویم. »
«ایران ممکن است امروز گوش فرا ندهد، امّا مردم ایران می شنوند. آنها باید بدانند که کانادا در کنار آنها می ایستد و هم چنان به نفع حقوق و آزادی های بنیادی آنها سخن خواهد گفت. »

هفتۀ گذشته هم چنین سناتور رومئو دالر – فرماندۀ پیشین نیروی حفظ صلح سازمان ملل متّحد که کوشید نسل کشی دهۀ ۷۰ (دهۀ ۱۹۹۰) در روآندا را متوقّف سازد – در استعلام سنا گفت که اقدامات فعلی ایران علیه بهائیان او را به یاد آنچه در آفریقا دیده می اندازد.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Voiced in Senate

تأکید سناتور بر «نشانه های هشداردهنده» در رفتار ایران با بهائیان
اتاوا، کانادا، ۱۱ آذر ۱۳۹۰ (۲ دسامبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

رومئو دالر، سناتور کانادایی و فرماندۀ پیشین نیروی حفظ صلح سازمان ملل متّحد که کوشيد از نسل کشی دهۀ ۷۰ (دهۀ ۱۹۹۰) در روآندا جلوگيری کند، گفته که اقدامات فعلی ایران علیه بهائیان او را به یاد آنچه در آفریقا دیده می اندازد.

سناتور دالر گفت: «شباهت ها با آنچه در روآندا دیدم، مطلقاً غیر قابل انکارند، این اقدامات مثل هم هستند ... و در حقیقت به ظاهر با همان شور و حرارت به کار برده می شوند.»

او اخطار داد: «ما شاهد یک تمرین آهستۀ آمادگی برای نسل کشی هستیم.»

سناتور دالر نظرات خود را در جريان تحقيق سنای کانادا دربارۀ آزار بهائیان ایران بیان کرد. او خطاب به سناتورهای ديگر گفت زندانی کردن بهائیان صرفاً به خاطر باورشان با وضعیت روآندا قابل مقایسه است.

سخنرانی سناتور دالر را اینجا بخوانید.

او گفت: «زندان های روآندا تقریباً به همان دلایل پر از مردم قوم توتسی بود. فقط جرم آنها به جای دین، بر مبنای قومیت شان بود.»

شباهت دیگری را می توان در آزار مدرّسان بهائی یافت که سعی می کنند در برابر تلاش های حکومت برای محروم کردن اعضای جوان جامعه از دانشگاه، به آنها آموزش دهند.

او گفت: «هر ایرانی که بهائی شناخته شود، از آموزش عالی، از داشتن سِمتی در حکومت، یا شرکت در روند سیاسی محروم است.»

«این حملات علیه رهبران و استادان بهائی به عنوان نقض حقوق بشر به اندازۀ کافی مشکل زا هستند. امّا چون این موارد در بستر سرکوب شدید کلّ جامعۀ بهائی توسط دولت ایران انجام گرفته، آزاردهنده تر نیز هستند. سناریوی مشابهی در روآندا انجام شد، جایی که اقلیت قومی توتسی در کشور خود اجازۀ دسترسی به آموزش عالی پیدا نکرد. آنها برای دسترسی به آموزش عالی باید کشور را ترک می کردند.»

در سال ۱۳۷۳ (۱۹۹۴)، سناتور دالر فرماندهی مأموریت کمک به روآندای سازمان ملل متّحد را بر عهده داشت که در نهایت در جلوگیری از کشتار دسته جمعی حدود ۸۰۰۰۰۰ روآندایی شکست خورد. او از آن زمان به سبب کار انسان دوستانه و دفاع دلیرانه اش از مردم تحت تهدید، در سراسر جهان مورد عزّت و احترام قرار گرفته است. او همچنین عضو کمیتۀ مشاور دبیر کلّ سازمان ملل متّحد برای جلوگیری از نسل کشی بوده است.

او گفت وقتی حقایق و گرایش های مربوط به آزار بهائیان در ایران کنار هم قرار داده می شود، حدّ اقل به چیزی که او «نسل کشی ایدئولوژیکی» می نامد، بالغ می شود.

«یک عنصر اساسی نسل کشی ایدئولوژیکی نیّت تخریب کلی یا جزئی جامعۀ بهائی به عنوان یک موجودیت دینی جداگانه است. همین نیّت است ... که نیازمند توجّه فوری و آگاهانۂ ماست.»

او گفت فراتر از آن اگر به سرکوب بهائیان در ایران رسیدگی نشود، امکان قساوت های دسته جمعی باقی می ماند.

«افزایش هشدار دهنده در زندانی شدن بهائیان و به ویژه رهبران شان، احکام نامتناسب و وثیقه های نامعقول و تبلیغات شرم آوری که بهائیان را شبه فرقه ای و بخشی از یک توطئۀ صهیونیستی برای تخريب دولت اسلامی ایران توصیف می کند، همه ... نادرست اند. این ها همه ابزاری برای تبرئه کردن آن حکومت از اقدامات عمدی خود جهت از ميان بردن اين دین در درون مرزهایش است.»

سناتور دالر گفت: «اشتباه نکنید، اینها فقط فهرستی از آزار در گذشته و حال نیست، بلکه نشانه های اخطاردهنده ای از قساوت های دسته جمعی و نسل کشی است. بگذارید شاهد مورد دیگری از آن نباشیم و نسبت به نتایج پیش رو کاملاً هشیار باشیم.»

نظرات سناتور دالر ضمن تحقيق سنای کانادا دربارۀ مسئلۀ آزار بهائیان ایران که توسّط سناتور مبینا جافر آغاز شد، ابراز گرديد. سناتور جافر در سخنان خود در ۳۱ خرداد (۲۱ ژوئن) از کانادا خواست «گام های تازه ای» بردارد تا «از ایران بخواهد در برابر رفتار غیر قابل قبول خود با بهائیان پاسخگو باشد.»

در ماه اکتبر، سناتور هیو سیگال نیز در اين بررسی حضور يافت و رنج وارده به بهائیان را، به ویژه چون آنها به عنوان یک «آئین صلح جو» شناخته می شوند که «همۀ ادیان را مقدس می دانند»، «روشمند و ظالمانه» توصیف کرد.

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Wide Range of Abuses in Iran

محکوميت شديد نقض حقوق بشر در ايران توسط سازمان ملل
و
پيوستن پارلمان اروپا به اعتراض های بين المللی
سازمان ملل متّحد، ۳۰ آبان ۱۳۹۰ (۲۱ نوامبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

مجمع عمومی سازمان ملل متّحد دريکی از شدیداللحن ترین قطعنامه‌های خود تا به امروز، آشکارا ایران را به خاطر «موارد جدی، مداوم و مکرّر نقض حقوق بشر» محکوم کرده است.

مقرّ سازمان ملل در نیویورک.

کمیتۀ سوم مجمع با ٨٦ رأی موافق در برابر ٣٢ رأی مخالف و ٥۹ رأی ممتنع، یک قطعنامۀ شش صفحه ای را تصویب کرد که به گسترۀ وسیعی از تجاوزات و بدرفتاری های ایران، از جمله «افزایش چشم گیر» اعدام ها، استفاده از شکنجه، هدف قرار دادن مدافعان حقوق بشر به صورت روشمند، خشونت فراگیر علیه زنان و تبعیض مستمر علیه اقلیت ها از جمله پیروان آئین بهائی، اشاره می کند.

بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، گفت: «قطعنامۀ امسال با فهرست طولانی و مفصّل خود از جنایت های رخ داده علیه شهروندان عادی، رفتار مقامات ایران را با شدیدترین لحنی که تا حال دیده ایم، محکوم کرده است.»

او گفت: «اين قطعنامه ترديدی در بارۂ برداشت جامعۀ جهانی از تلاش های بی وقفۂ ایران در نقض تقریباً همۀ موارد حقوق بشر، به جا نمی گذارد.»

قطعنامه پس از گزارش های اخیر دبیر کل سازمان ملل، بان کی مون، و گزارشگر ویژۀ تازه برای حقوق بشر در ایران منتشر شد. در گزارش های افراد یاد شده نیز به شدّت از تجاوزهای جمهوری اسلامی به حقوق بشری انتقاد شده است.

حوزه های نگرانی

قطعنامه که با حمايت حدود ۴۲ کشورتنظيم شده، ۱۶ حوزۀ نگرانی را فهرست می کند که از شکنجه و افزایش استفاده از مجازات اعدام تا «محدودیت های روشمند و جدّی در زمینۀ آزادی تجمّع مسالمت آمیز» و «محدودیت ها و ممانعت های شدید در زمینۀ حقّ آزادی فکر، وجدان، دین یا عقیده» را در بر می گيرد.

در قطعنامه همچنین برای اوّلین بار، ضمن اشاره به کنترل مکاتبات، ایمیل ها و پست های صوتی توسّط دولت، از نگرانی هایی در زمینۀ «مداخلات غیر قانونی» در حریم خصوصی افراد یاد می شود.

نقض مکرر ضوابط قانونی در دادرسی ها نیز در اين قطعنامه برجسته شده است. از جمله به استفادۀ روشمند و خودسرانه از زندان انفرادی طولانی مدّت، دسترسی نداشتن بازداشت شدگان به وکیل حقوقی مورد انتخاب خود، ندادن اجازۀ آزادی با قرار وثیقه به بازداشت شدگان و شرایط بد زندان ها مانند ازدحام شدید و سطح پایین بهداشت، و نیز گزارش های مدام بازداشت شدگان دربارۀ شکنجه و تجاوز و دیگر شکل های خشونت جنسی اشاره شده است.»

«افزایش حمله به بهائیان»

نقض حقوق و تبعیض مداوم علیه اقلیت های قومی و دینی، به ویژه مشکلات پیش روی اعراب، آذری ها، بلوچ ها و کردها و نیز تبعیض علیه مسیحیان، یهودیان، صوفیان، مسلمانان سنّی و زرتشتیان، علّت دیگری برای نگرانی است.

گزارش هایی نيز دربارۀ «افزایش حمله به بهائیان و مدافعان آنها، از جمله در رسانه های مورد حمایت دولت، افزایش عمده در تعداد بهائیان دستگیر و بازداشت شده، از جمله حملۀ هدف دار به مؤسّسۀ آموزشی بهائی، اعاده و بازگرداندن احکام بیست سالۀ زندان برای هفت رهبر بهائی پس از تخلّفات عمیق در روند قانونی محاکمۂ آنها، و اقدامات تازه برای محروم کردن بهائیان از استخدام در بخش های عمومی و خصوصی» ارائه شده است.

قطعنامه از ایران می خواهد که به «محرومیت و تبعیض علیه زنان و اعضای گروه های خاص از جمله پیروان آئین بهائی، در زمینه های دسترسی به آموزش عالی و نیز زدن برچسب جرم به تلاش هایی که در فراهم کردن آموزش عالی برای جوانان بهائی محروم از ورود به دانشگاه های ایران انجام می شود» پایان دهد.

همچنین از ايران خواسته شده است در تلاش های مربوط به نظارت بر تعهدات در زمينۂ حقوق بشر، با سازمان ملل و مقامات آن همکاری کند.

خانم دوگال گفت: «این قطعنامه گواه نیرومندی است بر شرايط محاصره ای که همۀ ایرانیان – نه فقط تعدادی از اقلیت ها یا مخالفان – در آن زندگی می کنند، حالتی که در آن آزار، دستگیری و زندان خودسرانه، شکنجه و تهدید به مرگ به نگرانی های روزمرّه تبدیل شده اند.»

قطعنامه – که انتظار می رود در ماه دسامبر به تأیید کلّ مجمع برسد – همچنین از دبیر کلّ سازمان ملل می خواهد که دوباره سال آینده گزارشی دربارۀ حقوق بشر در ایران تهيه کند.

قطعنامۂ اروپائی

قطعنامۀ شديداللحن مشابهی عليه نقض حقوق بشر در ايران نيز روز پنجشنبۂ گذشته در پارلمان اروپا به تصويب رسيد.

اين قطعنامه هم به نگرانی های متعددی از جمله افزايش اعدام ها و استفادۂ فزاينده از شکنجه در آزار روشمند فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران، زنان و اقليت ها اشاره می کند.

قطعنامۂ پارلمان اروپا نيز به افزايش آزار بهائيان در ايران و اين که «آنها در معرض تبعيض های شديد از جمله محروميت از امکانات تحصيلی هستند»، و زندانی بودن هفت مدير اين جامعه و «ادامۂ بازداشت بيش از ۱۰۰ عضو اين جامعه» می پردازد.

بانی دوگال گفت: «ما از اين قطعنامه ها استقبال می کنیم و امیدواریم که حکومت ایران سرانجام به تقاضای جامعۀ بین المللی مبنی بر پایان دادن به اينگونه اعمال و بازگشت به حکومت قانون توجّه کند.»

---

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Worldwide Condemnation

محاکمۀ مدرّسان بهائی: گسترش اعتراضات
ژنو، ۱۶ آبان ۱۳۹۰ (۷ نوامبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

با روشن شدن اطّلاعات بیشتر دربارۀ محاکمۀ هفت مدرّس بهائی، اعتراض جهانی به آزار دانشجویان و معلّمان بهائی در ایران همچنان گسترش می یابد.

هفت مدرّس زندانی بهائی
(ردیف بالا، چپ به راست): محمود بادوام، رامین زیبایی، ریاض سبحانی، فرهاد صدقی
(ردیف پایین، چپ به راست) نوشین خادم، کامران مرتضایی و وحید محمودی
در روزهای اخیر، سیاست مداران در برزیل، دانشگاهیان در آلمان و ایرلند و یک گروه بین المللی از فیلم سازان برجسته، منع روشمند بهائیان از آموزش عالی در ایران، و یورش حکومت ایران به تلاش های غیر رسمی جامعۀ بهائی برای آموزش اعضای جوان خود، را محکوم کرده اند.

جامعۀ جهانی بهائی به تازگی دریافته که هفت مدرّس زندانی – که همه در یک اقدام خودجوش برای جامعه، معروف به مؤسسۀ آموزش عالی بهائی، تدریس یا به آن کمک می کردند – در دو روز متفاوت، با دست بند و با پای در زنجیر، به دادگاه برده شدند. در آنجا در حضور وکیلان شان، رأی صادره و احکام به آنها ابلاغ شد.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «نه به متّهمان و نه به وکیلان شان رونوشتی کتبی از حکم نشان داده شد. اما ما از نوشته های حاضران در جلسۀ محاکمه می دانیم که این هفت نفر به 'عضویت در فرقۀ منحرف بهائیت، با هدف اقدام علیه امنیت کشور، به منظور پیشبرد اهداف فرقۀ ضالّه و سازمان های خارج از کشور متّهم شده اند.»

خانم علائی افزود که این داوری همچنین فعالیت های متّهمان عضو مؤسسه را جرم – و شاهدی بر هدف فرضی آنان مبنی بر براندازی دولت – معرّفی می کند.

دو نفر از این بهائیان، وحید محمودی و کامران مرتضایی، هر یک به پنج سال زندان محکوم شدند و برای دیگران یعنی محمود بادوام، نوشین خادم، فرهاد صدقی، ریاض سبحانی و رامین زیبایی احکام چهار سالۀ زندان صادر شد.

خانم علائی گفت: «مقامات به خوبی می دانند که اتّهامات به هیچ وجه حقیقت ندارند. منع حضور دیپلمات های خارجی در دادگاه – و فراهم نکردن اسناد کتبی از رأی صادره توسط قوۀ قضائیه – نشان می دهد که ادّعاها و اقدامات حکومت چقدر توجیه ناپذیرند، و نیز تبعیض دینی فاحشی را که در قلب این پرونده است، آشکارا فاش می کند.»

اعتراض مداوم

در پنج ماه گذشته از زمان بازداشت اولیۀ این هفت مدرّس، اعتراض به زندانی شدن آنها جهان را فرا گرفته است. دبیر کل سازمان ملل متّحد، بان کی مون ، همراه شخصیت های برجستۀ جهانی مانند برندگان جایزۀ نوبل صلح، اسقف دزموند توتو و خوزه راموس هورتا ، رئیس جمهور تیمور شرقی، هدایتگر انتقاد از اقدامات ایران بوده اند. در ماه اکتبر حدود ۴۳ نفر از فیلسوفان و الهیون برجسته در ۱۶ کشور طیّ نامۀ سرگشاده ای، علیه یورش به مؤسسۀ آموزش عالی بهائی اعتراض کردند.

جمعۀ گذشته، در ایرلند، بیش از ۵۰ دانشگاهی از مقامات ایران خواستند حمله به بهائیان را متوقّف سازند و به همه اجازۀ دسترسی به آموزش عالی را بدهند. آنها به آیریش تایمز نوشتند: «سخت است باور کنیم که حکومتی حقّ آموزش را از گروهی از دانشجویان سلب می کند. این اقدامات مشخّص می کند که مقامات ایران عزم کرده اند رشد و توسعۀ این افراد جوان را با محروم کردن آنها از آموزش صرفاً بر مبنای دین شان متوقّف سازند.»

در آلمان، حدود ۴۵ استاد برجسته نیز خواهان آزادی فوری هفت نفر شدند. آنها در نامه ای به تاریخ ۲۵ اکتبر به وزیر علوم، تحقیقات و فنّاوری ایران، نوشتند: «ما مطابق هنجارهای بین المللی، بر رعایت نامحدود حق آموزش عالی برای همۀ شهروندان کشور شما تأکید داریم...»

چهار روز پیش از آن، مارکوس لونینگ –کمیساریای دفتر خارجۀ آلمان برای سیاست حقوق بشر و کمک های انسان دوستانه – گفت: «متّهمان باید به موجب اصول قانونی از حقِّ داشتن یک دادرسیِ شفّاف برخوردار باشند.» رولف موتزنیخ، سخنگوی سیاست خارجۀ گروه پارلمانی سوسیال دموکرات آلمان، داوری را «ناپذیرفتنی و ناکشیبایی دینی را که [این رأی] منعکس می کند، تحمل ناپذیر» توصیف کرد، «حکومت ایران باید فوراً و ضرورتاً به تبعیض علیه بهائیان پایان دهد و به حقوق اساسی آنها مبنی بر آموزش و عمل به دین شان احترام بگذارد.»

هفتۀ گذشته، ۲۶ فیلم ساز، تهیه کننده و بازیگر از حکومت برزیل خواستند از حقوق فیلم سازان، روزنامه نگاران و مدرّسان بهائی دفاع کند و از ایران بخواهد فوراً آنها را آزاد نماید. از جمله امضاکنندگان این نامۀ سرگشاده، که گزارش آن در روزنامۀ برجستۀ فولای سائوپائولو منتشر شد، کارگردانان برجسته ای مانند هکتور بابنکو، اتوم اگویان، محسن مخملباف و والتر سالز بودند.

نمایندۀ فدرال برزیل، لوئیز کوتو – رئیس پیشین کمیسیون حقوق بشر کشور – در بیانیه ای به تاریخ ۲۰ اکتبر گفت: «ما همه از کاری که بهائیان در زمینه های برابری، عدالت و حقوق بشر در برزیل انجام داده اند، آگاهیم و بسیاری از ما نیز با کار آموزشی آنها در جوامع آشنا هستیم... چرا این افراد نمی توانند حقّ اظهار ایمان خود را داشته باشند؟»

نهاد پژوهشگران در مخاطره – شبکه ای بین المللی از بیش از ۲۶۰ دانشگاه و دانشکده در ۳۳ کشور که به ترویج آزادی آکادمیک و آزادی فکر، اندیشه، بیان، اجتماع و مسافرت اختصاص دارد – نیز به حامیان مدرّسان زندانی پیوسته اند.

این نهاد در ۳۱ اکتبر نوشت: «واقعیت ها حاکی از تلاشی برای محروم کردن افراد بهائی از فرصت های آموزش عالی در ایران است و باعث نگرانی جدی از کارزار گسترده تری برای محدود کردن عمومی توانایی اندیشمندان و پژوهشگران بر کار آزادانه در ایران است.»

«نهاد پژوهشگران در مخاطره با توجّه به تاریخ غنی اندیشمندی در ایران و حمایت باستانی آن از ارزش های پژوهشگری و جستجوی آزادانه، این یافته ها را به ویژه غم انگیز و تأسّف بار می داند.»

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Attacks Continued

ادامۀ حملات به بهائیان همزمان با بررسی بیشتر کارنامۀ حقوق بشر ایران در سازمان ملل
ژنو - ۱۳ آبان ۱۳۹۰ (۴ نوامبر ۲۰۱۱)

---

همزمان با این که یکی از هیئت های سازمان ملل متّحد به این نتیجه رسید که آزار بهائیان در ایران نقض فاحش یکی از معاهدات جهانی و عمدۀ حقوق بشر است، جامعۀ جهانی بهائی از موج تازه ای از حملات به بهائیان و اموال آنها اطّلاع یافته است.


در رشت، پس از یورش های هول آور به خانه های ۱۶ بهائی، سه زن به اتّهام اقدام علیه امنیت ملّی دستگیر شدند. در سمنان حدود ۱۰ مغازۀ متعلّق به بهائیان توسط مقامات تعطیل و دو جواز کسب باطل شد. گزارش شده مقامات در شهر سنندج کوشیده اند گروه های بهائیان را به امضای تعهّدی مبنی بر شرکت نکردن در نشست های معروف به ضیافت نوزده روزه که در خانه های هم دینان شان برگزار می شود، وادار کنند.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، گفت: « به نظر می رسد همۀ رویدادهای اخیر به صورت محوری هماهنگ می شوند و این رویدادها با اظهاراتی ، که اغلب از مقامات ایرانی می شویم، مبنی بر اين که بهائیان از همان حقوقی که دیگران دارند برخوردارند و اجازۀ فعالیت های مربوط به عقاید شخصی و امور جامعه را دارند، آشکارا مغایرت دارد.»

بیش از ۱۰۰ بهائی در حال حاضر در زندان های ایران به سر می برند. از جمله هفت مدير جامعه که هر یک به اتّهامات خلاف واقع برای گذراندن احکام ۲۰ سالۀ خود در زندان به سر می برند و نیز هفت مدرس که به خاطر شرکت در اقدامی غیر رسمی برای کمک به جوانان بهائی، که توسط حکومت از تحصیلات عالیه محروم شده اند، به زندان افتاده اند. امّا این تمام ماجرا نیست.

علاوه بر کسانی که اکنون پشت میله های زندان هستند، بیش از ۳۰۰ بهائی که پیشتر دستگیر و سپس آزاد شده اند، یا منتظر محاکمه و یا در انتظار احضار برای آغاز دوران محکومیت خود هستند. مبالغی که برای وثیقه – اغلب در قالب اسناد ملکی یا جواز کسب – از آنها خواسته شده، بسیار بالا هستند. خانه های صدها بهائی مورد یورش قرار گرفته و وسایل شخصی – از جمله کتاب ها، کامپیوترها، تلفن های همراه، عکس ها و اسناد – ضبط شده اند.

اینها همه فشارهای مضاعفی بر بهائیان است که اکنون با تلاش های گسترده و روشمند برای فقیر کردن جامعۂ خود مواجه هستند، راهکارهایی مانند: محروم کردن از داشتن – یا اشتغال به – بیش از ۲۵ نوع شغل؛ باطل کردن خودسرانۀ جوازهای کسب؛ تعطیل کردن مغازه های متعلّق به بهائیان؛ تهدید کارفرمایان نسبت به استخدام بهائیان؛ و محروم کردن جوانان بهائی از آموزش عالی.

دیروز، کمیتۀ حقوق بشر سازمان ملل متّحد – هیئتی متشکل از ۱۸ کارشناس مستقل – از عدم پایبندی ایران به میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ايران آن را امضا و تصویب کرده، انتقاد کرد.

یافته های کمیته دو هفته پس از دادرسی که در آن هیئت نمایندگان حکومت ایران در صدد دفاع از کارنامۀ حقوق بشری خود بر آمد، منتشر شد. در گزارش کتبی ۲۷ صفحه ای این هیئت ايرانی ادعا می شود که «هیچ شهروند ایرانی به خاطر نژاد، دین یا زبان خاص خود بر دیگران ارجحیت ندارد.»

طی این دادرسی، سؤالات بی شماری توسط کمیته دربارۀ رفتار ایران با بهائیان مطرح شد. یکی از اعضای کمیته، احمد فتح الله از مصر، گفت که چون در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، دین و عقیده یا باور از جایگاه یکسانی برخوردارند، ایران باید به بهائیان حق ابراز عقاید خود را «هم به صورت فردی و هم جمعی با دیگران، هم به صورت عمومی و هم خصوصی» بدهد، حتی اگر مقامات آئین بهائی را یک دین به حساب نیاورند.

دربارۀ گسترۀ وسیعی از موارد دیگر نقض حقوق بشر، از جمله نرخ بالای مجازات های اعدام، نبود زنان در جایگاه های بالای حکومتی و استفادۀ گسترده از شکنجه نیز ابراز نگرانی شد.

کمیته به عنوان بخشی از نتیجه گیری خود از ایران خواست «برای تضمین حمايت از اعضای جامعۀ بهائی در برابر تبعیض در هر زمینه ای و رسيدگی فوری به نقض حقوق آنها و پيگرد مسئولان این نوع برخوردها وجبران خسارت های وارده به بهائیان به نحو مؤثر، گام های فوری بردارد.»

دیان علائی ضمن استقبال از گزارش کمیته گفت: «کمیتۀ حقوق بشر سازمان ملل به ایران می گوید بهانه آوردن را متوقف کند و به تعهدات خود مبنی بر حفظ حقوق همۀ شهروندانش در برخورداری از آزادی کامل دینی پایبند باشد.»

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---

Imprisonment

آمار اسامی شهروندان بهائی محبوس در پایان مهر ماه ١٣٩٠
گزارشی ماهانه واحد آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران

---

خبرگزاری هرانا در تدوام سرکوب بهائیان در گزارشی ماهانه که از سوی واحد آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران منتشر می‌شود، نقض حقوق بهائیان در مهرماه سال جاری را منتشر کرد.

در این گزارش آمارهای رسمی اسامی شهروندان بهائی محبوس در پایان مهر ماه ١٣٩٠ بشرح زیر ذکر شده است:

اوین (بند زنان):

۱ - مهوش ثابت: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۲ - فریبا کمال آبادی: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهای ایران)
۳ - منیژه نصرالهی (منزویان): محکومیت ۳ سال و ۶ ماه
۴ - صهبا رضوانی: محکومیت ۳ سال و یک ماه
۵ - شعله طائف: محکومیت یک سال
۶ – نوشین خادم: محکومیت ۴ سال (مرحله تجدید نظر)

اوین (بند ۳۵۰)

۷ - سما نورانی: محکومیت یک سال
۸ - پیمان کشفی: محکومیت ۴ سال
۹ - افشین حیرتیان: محکومیت چهار سال
۱۰ - دیدار رئوفی: محکومیت ۳ سال

اوین (موقت - در مرحله بازجویی):

١١ - کامران رحیمیان: بازداشت شده در رابطه با موسسه علمی آزاد
١٢ - فاران حسامی: بازداشت شده در رابطه با موسسه علمی آزاد

کرج (رجایی شهر):

۱٣ - جمال الدین خانجانی: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۱٤ - عفیف نعیمی: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۱٥ - بهروز توکلی: محکومیت ۲۰ سال (عضوسابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۱٦ - سعید رضایی: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۱۷ - وحید تیز فهم: محکومیت ۲۰ سال (عضو سابق شورا اداره کننده جامعه بهایی ایران)
۱٨ – وحید محمودی: محکومیت ۵ سال (مرحله تجدید نظر)
۱٩ – کامران مرتضایی: محکومیت ۵ سال (مرحله تجدید نظر)
٢٠ – فرهاد صدقی: محکومیت ۴ سال (مرحله تجدید نظر)
٢١ - محمد بادوام: محکومیت ۴ سال (مرحله تجدید نظر)
۲٢ – رامین زیبایی: محکومیت ۴ سال (مرحله تجدید نظر)
۲٣ – ریاض سبحانی: محکومیت ۴ سال (مرحله تجدید نظر)

مشهد:

۲٤ - سیما اشراقی: محکومیت ۵ سال
۲٥ - رزیتا واثقی: محکومیت ۵ سال (باز بودن پرونده جدید)
۲٦ - ناهید قدیری: محکومیت ۵ سال (باز بودن پرونده جدید)
۲٧ - داور نبیل‌زاده: محکومیت ۵ سال
۲٨ - جلایر وحدت: محکومیت ۵ سال
۲۹ - کاویز نوزدهی: محکومیت ۲ سال
٣٠ - سیما رجبیان: محکومیت ۲ سال
۳١ - نسرین قدیری: محکومیت ۲ سال
۳۲ - هومن بخت آور: محکومیت ۲ سال
۳۳ - فرهود اشتیاق: بازداشت در اداره اطلاعات مشهد (منتقل شده از زندان اصفهان)
۳٤ – کیوان دهقانی: منتقل شده از اداره اطلاعات اصفهان به اطلاعات مشهد

سمنان:

۳٥ - بهفر خانجانی: محکومیت ۴ سال
۳٦ - سیامک ایقانی: محکومیت ۳ سال
۳٧ - علی احسانی: محکومیت ۲ سال
۳٨ – افشین ایقانی: محکومیت ۴ سال و سه ماه و یک روز

خاش:

۳٩ - مهران بندی: محکومیت ۳ سال و شش ماه

ساری:

۴٠ - طره تقی‌زاده: محکومیت ۲۲ ماه
۴١ - سمیرا سمیعی: محکومیت شش ماه

آمل:

۴٢ - هوشنگ فنائیان: محکومیت ۴ سال

اصفهان:

۴٣ - نوید پروینی: بازداشت موقت توسط اداره اطلاعات
۴۴ - نگار سبحانیان: بازداشت موقت توسط اداره اطلاعات
۴٥ - فرشید بدخش: بازداشت موقت توسط اداره اطلاعات

یاسوج:

۴٦ - علی بخش بذر افکن: محکومیت ۲ سال و شش ماه

روستا کتا از توابع یاسوج:

۴٧ – امامقلی بهامین
۴٨ – جانعلی راسته
۴٩ – روزعلی ماکیده
٥٠ – حسنعلی دلاورمنش

قائم شهر:

٥١ – فخرالدین صمیمی: محکومیت شش ماهه

ارومیه:

۵۲ – فرهود اقدسی: محکومیت شش ماه

---

Extreme religious intolerance and persecution

کارشناس سازمان ملل در آزادی ادیان: ایران بهائیان را به صورت روشمند مورد آزار قرار می دهد
سازمان ملل متّحد، ۱ آبان ۱۳۹۰ (۲۳ اکتبر ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی

---

به گفتۀ یکی از کارشناسان سازمان ملل، آزار بهائیان در ایران از جمله «افراطی ترین شکل های ناشکیبایی و آزار دینی» در جهان امروز است.

این مطلب را هاینر بیلفلد، گزارشگر ویژه در آزادی دین یا عقیده، در یک کنفرانس مطبوعاتی در مقر سازمان ملل اظهار کرد. او اين سخنان را در پاسخ به سؤالی دربارۀ گزارش تازه‌ای که کارزار رسانه ای حکومت ایران برای شیطانی جلوه دادن بهائیان را مستند می کند، گفت.

دکتر بیلفلد گفت: «حکومت ایران سیاستی برای آزار روش مند آنها حتی با قصد نابودی دين بهائی در سراسر دنیا دارد… سياستی مبتنی بر دشمنی مفرط که کاملاً روشن و به صراحت بيان شده است.»

دکتر بیلفلد در پاسخ به این سؤال که آیا از ایران پاسخی برای بیانیه هایش در این موضوع دریافت کرده، گفت: «پاسخ معمول این است: بهائیت یک دین نیست، یک آئين فردپرستانه و شیطانی است.»

او گفت: «آنها میان ادیان آسمانی – که به زعم آنها شامل یهودیت، مسیحیت و البته اسلام است– و بقیه اديان تمایز قائل می شوند. مشکل اينجاست.»

«منظورم اين است که آنها صرفاً با نپذيرفتن باور بهائيان به عنوان یک دین، در واقع آنها را به شکلی روشمند از دایرۀ شمول آزادی دین یا عقیده بیرون نگه می دارند. این چیزی است که دولت ها مجاز به انجامش نيستند.»

دکتر بيلفلد در کنفرانس مطبوعاتی روز پنجشنبه تأکيد کرد که آزادی دین یا عقیده یکی از حقوق بنیادی بشر است.

او افزود: «نقطۀ شروع باید درک شخصی انسانها از خودشان باشد. اعتقادات عمیقشان … این چیزی است که به حساب می آید.»

تحریک تنفر

یک جنبه از کارزار حکومت ایران علیه بهائیان در گزارش "تحریک تنفر: کارزار رسانه های ایران برای شیطانی جلوه دادن بهائیان" مستند شده است. این گزارش شواهدی از یک نقشۂ دولتی برای بدنام کردن جامعۀ بهائی ارائه می کند.

گزارش که در ۲۹ مهر (۲۱ اکتبر) منتشر شد، اتّهامات دروغین مبنی بر دست داشتن بهائیان در مجموعه ای از اعمال خرابکارانه از جمله ضدّ اسلامی بودن، فساد اخلاقی و عامل قدرت های بیگانه بودن را زیر ذرّه بین قرار می دهد.

فراز صانعی، پژوهشگر ایران در بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی دیده بان حقوق بشر، در اين زمينه به سی ان ان گفت که نهادهای مدافع حقوق بشر سال هاست که اقدامات ایران علیه بهائیان برای «محروم کردن آنها از حق ابراز آزادانۀ عقاید و تعالیم دین شان» را مستند کرده اند.

دکتر صانعی گفت این گزارش «تصوير ارزشمندی از ساز و کار یک عنصر دیگر این کارزار، که کمتر مستند شده امّا مزوّرانه تر است، يعنی تبلیغات ضدّ بهائی در رسانه های رسمی و نیمه رسمی را نشان می دهد که چگونه با سخنان نفرت آلود، یک گروه اقلّیت را که اکنون نیز آسیب پذیر است، بیشتر در معرض تبعیض و حملات اشخاص غير مسئول قرار می دهد.»

بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، در مراسم رونمائی اين گزارش اشاره کرد که بهائیان در ایران «در برابر کارزارهایی این چنینی به ویژه آسیب پذیرند زیرا هیچ حقّی برای پاسخ گویی ندارند.»

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

---