Baha'is engaged in humanitarian project aimed at helping underprivileged young people in the city of Shiraz and accusations by the Iranian government

فعالیتهای انسان‌دوستانۀ جامعۀ بهائی در شیراز
و اتهامات دولت ایران بر علیه آن
فوریه سال ٢٠٠٨ میلادی

۵٣ نفر بهائی که درماه می ٢٠٠۶ دستگیر شدند و اخیراً به جُرم "تبلیغ علیه نظام" متهم گشتند، درحقیقت داوطلبانه به اجرای چندین طرح خدمات اجتماعی مبادرت ورزیدند که هدف آنِ کمک به کودکان تهی‌دست در شیراز و حومۀ آن بود٠

گزارشات رسیده از ایران نشان می‌دهد که اولین طرح را در واقع تعداد معدودی از جوانان بهائی درسال ٢٠٠۴ شروع کردند و هدفشان این بود که به نوعی به کودکان و نوجوانان خدمت کنند٠

اگر چه این ایده از طرف آن گروه بهائی ارائه شد، اما در حقیقت یکی از دوستان مسلمان آنان بود که پیشنهاد کرد طرح مذکور را برای کمک به کودکان دبستانی در کَتسْبَس، که یکی از محله‌های فقیر اطراف شیراز است، بنیان کنند. آن طرح بطور اخص متوجه به این هدف بود که با آموزشِ کودکان به آنان کمک کنند تا خود را برای امتحانات پایان دورۀ تحصیلی آماده نمایند٠

معلمین، که تماماً بهائی نبودند، هرجمعه ازساعت ٨ صبح تا ظهر به دانش‌آموزان کمک می‌کردند٠ در مراحل نخستینِ اجرای طرح، آموزگاران قالیچه‌ای در مقابلِ خانه‌های والدین پهن کرده به آموزش می‌پرداختند تا اعضای خانواده شاهد باشند که تنها نیّت آنها خدمت به کودکان است و در نتیجه، احساس نگرانی نکنند. مادران در نزدیکی آنان می‌ایستادند و درسها و تمرین‌هائی را که آموزگاران ارائه می‌دادند مشاهده می‌کردند و به روشهای تدریس آنان اظهار علاقه می‌نمودند٠

جمعی از معلمین و کودکان در کلاسهای آموزشی سهل‌آباد، محله‌ای خارج از شیراز، ایران٠
این کلاسهای آموزشی در سال ۲۰۰۶ برابر با ۱۳۸۵ به دستور دولت تعطیل شد٠

در ابتدا آموزگاران با بیست، سپس شصت و بالأخره با صدو‌بیست دانش‌آموز کار می‌کردند. درپایان دوره تحصیلی، والدین درخواست کردند که در صورت امکان این فعالیت ادامه داشته باشد. تصمیم گروه بر آن شد که دائرۀ خدمات خود را وسعت دهد و به فراگیری و اکتساب مهارت‌های اجتماعی و اخلاقی کودکان کمک کند تا خودشان بتوانند عامل پیشرفت و ترقی در زندگیِ خود و جامعه گردند٠

با فرا رسیدن تابستان سال ٢٠٠۵، تعداد کودکانی که در این برنامه شرکت داشتند به چنان حد قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت که مجبورشدند آنان را به دوگروه تقسیم کنند، که هرگروه حدود صد شرکت کننده و سی نفر آموزگار را شامل می‌شد٠

کلاسهای آموزشی در کتسبس، محله‌ای خارج از شیراز، ایران

هم­زمان با این فعالیت‌ها، ازآنجا که یکی از دوستان مسلمانِ بهائیان اظهار تمایل نمود که در خدمات اجتماعی شرکت کند، طرح مشابهی درمنطقۀ دیگری بنام سهل‌آباد آغاز شد، جائی‌که کودکان و خانواده‌هایشان علاقۀ وافر به شرکت در چنین فعالیتی را ابراز داشته بودند٠ آن طرح صد کودک را شامل می‌شد، که آموزگاران آن مثل قبل برخی بهائی بودند و برخی هم نبودند، و به مدت یکسال ادامه یافت تا زمانی که بهائیان درماه می ٢٠٠۶ درشیراز دستگیر شدند٠

همزمان با طرحِ سهل‌آباد، آن گروه فعالیت ابتکاری دیگری را آغاز کرد که درآن چهارده آموزگار به صد کودک و نوجوان دریکی از مراکز آموزشی در شیراز کمک ‌کردند٠ این طرح در محدودۀ برنامۀ «حمایت از حقوق کودک» در شیراز عمل می‌کرد که در وزارت کشور ثبت شده بود٠

کلاسهای آموزشی در سهل‌آباد، محله‌ای خارج از شیراز، ایران

علاوه بر این فعالیت‌ها، آن گروه برنامه‌هائی هفتگی شامل کلاسهای هنری برای بیمارانِ جوانِ سرطانی در بیمارستانِ کودکان و نوجوانانِ شیراز ترتیب می‌داد٠ این برنامه که مورد استقبال گرم و پُرشوروشوق رئیس بیمارستان قرار گرفته بود، به مدت یکسال فعال بود تا اینکه به علت دستگیری بهائیان شیراز متوقف شد. درخلال این مدت، اعضاء گروه بطور منظم و مستمر به پرورشگاه‌ها و یتیم‌خانه‌های و مؤسسات مختلف رفته از کودکانی که از لحاظ جسمی و فکری با مشکلات عقب‌افتادگی روبرو بودند عیادت می‌کردند٠

کلاسهای آموزشی در سهل‌آباد، محله‌ای خارج از شیراز، ایران

جهت آمادگی برای اجرای این طرح‌ها، آموزگاران به تحصیل و فراگیری مواد درسی مربوط به فن آموزش و پرورشِ کودک، آموزش هنر و کارهای دستی، کمکهای اولیه و رشدِ اخلاقی نوجوانان پرداختند، که درمیان اینها یکی کتابچه «نسائم تائید» بود٠ برای مراجعه به نمونه‌ای از درس‌های «نسائم تائید» به این پیوند مراجعه فرمائید

«نسائم تائید» کتابچه‌ای است برای تقویت مهارتهای کلامی و قدرتِ بیانِ نوجوانان ١١ تا ١٢ ساله. این کتابچه که در کشور زامبیا (در افریقا) تهیه شده، بطور منظّم زمینه را برای خواندن متون ساده مهیا میکند، سپس به تمرینِ قدرت تکلم می‌پردازد. متونی که خوانده می‌شود حاوی مفاهیم اخلاقی است که از تعالیم بهائی الهام گرفته، اما نمی‌توان آنرا مطالبی مذهبی بشمار آورد. برای مثال، در این نشریه هیچ اشاره‌ای به آئین بهائی نشده است. در واقع، بسیاری از کشورهای اطراف جهان از آن برای ارتقاء سطح ِ سواد نوجوانان استفاده کرده‌اند٠ از آن کتاب برای فعالیتهای آموزشی در جوامع بهائی نیز استفاده شده است٠

طرح‌های مذکور هرگز به تبلیغ آئین بهائی مبادرت نورزید، و گروه‌هائی که در آن شرکت کردند بر خلاف ادعای مقامات رسمی دولت ایران در رسانه‌ها، هرگز قدمی به جهت تبلیغ علیه نظام بر نداشتند٠

طبق گزارش یکی از کارگزاران بهائیِ طرح مذکور، در سال ٢٠٠۵ گروهی که مسئولیت آموزشی را به عهده داشت طی نامه‌ای به شورای اسلامی شهر شیراز جزئیات فعالیت خود را معرفی، و درخواست نمود که برای ادامۀ طرح مجوز صادر شود. درخواست آنان پس از بررسیِ کمیسیون فرهنگی به تصویب رسید و نامه مجوزبرای ِ گروه صادر گردید٠

مطالبی که برای تصویب ارائه شد جزئیات مواد درسیِ طرح آموزشی را در بر داشت و، هیچکس موضوع دین یا مذهب را مطرح ننمود٠ هیچیک از کودکان یا والدینِ آنان هرگز سخنی در مورد سوابق مذهبی و دینی آموزگاران به میان نیاوردند و ابراز نگرانی ننمودند٠

علاوه براین، قبل از دستگیری ۵٣ بهائی در ماه می ٢٠٠۶، هیچکس تمایزی بین بهائیان و مسلمانانی که در طرح‌های خدمات اجتماعی فعال بودند قائل نشده بود؛ درحقیقت، از آنجا که مسألۀ مذهب مطرح نبود، طبق گزارشات رسیده، برخی از مسلمانان از اینکه همکاران آنان مسلمان نبودند، اطلاع نداشتند٠

درآگوست سال ٢٠٠٧، از طرف دادگاه محلی به ۵٣ نفر اطلاع داده شد که آنان به جرم «اقدام علیه امنیت کشور» محکوم شده‌اند. سپس در نوامبر سال ٢٠٠٧ ، از طریق تلفن به سه نفراز آنان گفته شد که برای دریافت اموالی که درزمان دستگیری ِ ماه می ٢٠٠۶ از آنان توقیف شده بود به وزارت اطلاعات شیراز مراجعه کنند٠ با این حال، به جای دریافت متعلقاتشان، فوراً زندانی شدند٠

بنا به گزارشی، پی درخواست سازمان عفو بین‌الملل مبنی بر اقدامی سریع و مبرم که در تاریخ ٢۵ ژانویه ٢٠٠٨ صادر شد، چنین آمده: «هنگامیکه آن سه نفر به منزل مراجعت ننمودند، خانواده‌هایشان، که آنان را تا محل زندان همراهی کرده بودند، پاسخ‌های ضد ونقیضی از مقامات اطلاعاتی دریافت کردند. در ابتدا، مقامات دولتی سعی کردند ادعا کنند که آن سه نفر اصلاً وارد ساختمان نشده‌اند، با اینکه خانواده‌هایشان دیده بودند که آنها وارد ساختمان شده‌اند. بالأخره به آنان اطلاع داده شد که آن سه نفر در دفتر وزارت اطلاعات در شیراز بازدداشت شده‌اند.» ٠

درتاریخ ٢٩ ژانویه ٢٠٠٨، طبق منابع خبری بین‌المللی، سخنگوی قوۀ قضائیۀ ایران به شرح و تفسیر اتهامات علیه آن سه نفر پرداخت. بنا به گزارش سرویس خبری فرانسه، سخنگوی قوۀ قضائیه، علیرضا جمشیدی، اظهارداشت: «سه فرد بهائی به اتهامِ تبلیغ علیه نظام به چهارسال زندان محکوم شده‌اند.» ٠

آقای جمشیدی همچنین به خبرنگاران اظهار داشت که ۵١ نفر دیگر به یکسال زندان تعلیقی محکوم شدند، مشروط بر اینکه در کلاسهای سازمان تبلیغات اسلامی کشور حضور یابند٠

آژانس خبری فرانسه به نقل قول دیگری از یک مقام ناشناس در قوۀ قضائیه بیان می‌کند که بهائیان «تحت بهانۀ کمک به تهی‌دستان در شهر شیراز اقدام به تبلیغ مرام خود نمودند.» ٠

دادگاه جزئیاتِ مربوط به کلاسهایِ سازمانِ تبلیغات اسلامی را که به شرط حضور در آن، ۵٠ نفر بهائی به یکسال زندان تعلیقی محکوم شده‌اند، اعلام نکرده است٠ اما وکلای با تجربه اشاره کرده‌اند که چنین امری تابحال سابقه نداشته است. این وکلا توصیه کرده‌اند که جوانان محکوم در این کلاسها حاضر نشوند، به دلیل اینکه هدف از این کلاسها اِعمال فشار برآنان است تا دین‌شان را انکارکنند٠ این موضوع بطور دقیق‌تری مورد بررسی و پژوهش قرار خواهد گرفت، اما مطمئنا ً هیچ فرد بهائی آگاهانه به چنین جریانی که منجر به انکار اعتقادش شود تن در نخواهد داد٠

علاوه براین، اتهام دادگاه مبنی بر اینکه بهائیان دستگیر شده در شیراز مبادرت به تبلیغ غیرمستقیم نمودند، ادعائی فریب‌دهنده است٠ درواقع، چنین اتهامی می‌تواند به هر بهائی که بر اساس مفاهیم عالیۀ مندرج در تعالیم بهائی عمل کند، نسبت داده شود٠ با وجود این، حتی اگر بهائیان بطور مستقیم به تبلیغ آئینشان بپردازند، این امر نمی‌تواند دلیل موجّهی برای زندانی کردن آنان به حساب آید٠ ماده ١٨ منشور جهانی حقوق بشر – میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی – که در کشورهای امضاءکنندۀ آن، ازجمله ایران، حکم و قدرت قانون را در بر دارد، این را تصریح میکند «که هر کس حق آزادی فکر، وجدان و مذهب دارد٠ این حق شامل آزادی داشتن یا قبول یک مذهب یا معتقدات به انتخاب خود، همچنین آزادی ابراز مذهب یا معتقدات خود، خواه بطور فردی یا جمعی، خواه به طورعلنی یا در خفا در عبادات و اجرای آداب و اعمال و تعلیمات مذهبی می باشد.» ٠