Thursday 30 June 2011

Speaking at the European Parliament

سخنان وکیل رهبران زندانی بهائی در پارلمان اروپا
بروکسل، بلژیک، ۸ تیر ۱۳۹۰ (۲۹ ژوئن ۲۰۱۱) - سرویس خبری جامعه جهانی بهائی


یکی از وکیلان مدافع هفت مدیر بهائی زندانی در ایران در نشست فوق العادهای در پارلمان اروپا طی سخنان پرشوری خواستار اجرای عدالت در مورد آنها شد.

مهناز پراکند به حاضران گفت انتظار مردم ایران آن است که «دولت ها و سازمان های بین المللی که اولویت سیاسی شان احترام به بشریت و حقوق بشر است، آنها را تنها نگذارند...»

به گفته او، همه مردم ایران «در زندان بزرگی به نام جمهوری اسلامی ایران ... تحت ظلم ها و رنج های گوناگون» گرفتارند و «به اتهامات مختلفی زندانی، شکنجه یا اعدام می شوند.»

این جلسه که دیروز در اتاقی در محل پارلمان اروپا برگزار شد، اولین حضور علنی خانم پراکند از زمان فرار از وطنش بود. او پس از اين که مطلع شد به خاطر حمایتش از هفت رهبر بهائی و کسان دیگری از جمله نسرین ستوده – وکيلی که خودش به خاطر دفاع از کنشگران حقوق بشر به ۱۱ سال زندان محکوم شده – در آستانۂ دستگیری است، از کشور خارج شد.

اعضای پارلمان اروپا – که کارکنانی از کمیسیون اروپایی و سرویس امور خارجی اروپا نیز به آنان پیوستند – شاهد سخنان مشروح خانم پراکند درباره پرونده این هفت نفر و آزار فزاینده نسبت به همدینان آنها بودند.

خانم پراکند گفت: «درد و رنجی که بهائیان تحمل می کنند، اضافه بر ظلم هایی است که همه مردم ایران با آن مواجهند.»

خانم پراکند با ابراز قدردانی از این که می تواند «آزادانه و بدون محدودیت و بدون احساس ناامنی و ترس از زندان و شکنجه» سخن بگوید، گفت از اين که میتواند «صدای شهدایی باشد که صرفاً به خاطر اعتقادات شان اعدام شدند» و «به نیابت از همه کسانی که چندین سال را در زندان گذراندند و فقط به خاطر ابراز نظر شان شکنجه شدند... آشکارا سخن» بگوید، احساس افتخار میکند.

او افزود همچنین به نیابت از کسانی سخن میگويد «که از استخدام در مناصب دولتی ممنوع شده اند و از تحصیلات عالیه محرومند؛ کسانی که صرفا به خاطر باورهای شان خانه های شان ویران و حتی به گورستان های شان بی حرمتی شده؛ افرادی که به خاطر داشتن عقیده ای به جز آنچه حکمرانان کشور دارند، هنگام دنبال کردن مشاغل خصوصی مدام مورد آزار قرار می گیرند.»

خانم پراکند با اشاره به حمله اخیر مقامات ایرانی به مؤسسه آموزش عالی بهائی – یکی از اقدامات جامعه برای ارائه آموزش عالی به بهائیان جوان محروم از ورود به دانشگاه – گفت که نماینده کسانی است که «از داشتن هر نوع نهادی برای آموزش بچه های شان که از ورود به مدارس و دانشگاه های عمومی ممنوعند، محروم هستند.»

او گفت: «اگر چنین مؤسساتی وجود داشته باشند، تعطیل و مدیران شان دستگیر و زندانی می شوند.»

وی افزود: «می خواهم درباره کودکانی سخن بگویم که آزاد نیستند اعتقادات خود را بیان کنند و الا از مدرسه اخراج خواهند شد، درباره آنها که آزاد نیستند دوستان خود را انتخاب کنند و دوستی شان با افرادی که بهائی نیستند تبلیغ آئین بهائی محسوب می شود و به زندان و شکنجه شان منجر می شود.»

فهرستی از بی عدالتی ها

خانم پراکند یکی از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر است که توسط برنده جایزه صلح نوبل، شیرین عبادی، تأسیس شد و از هفت رهبر بهائی دفاع کرد. در نشست دیروز، خانم پراکند توانست اولین گزارش مشروح از آنچه پشت درهای بسته در دادگاه هفت مدير بهائی در سال گذشته رخ داد، ارائه دهد و فهرستی طولانی از بی عدالتی ها و اشتباه های قانونی که دستگاه قضائی ایران مرتکب شده، عرضه کرد.

دستگیری مخفی هفت نفر – بدون احضاريه – در سال ۲۰۰۸، بازداشت اولیه آنها در سلول های انفرادی بدون تماس با خانواده های شان، بازجویی های انفرادی و زندانی کردن غیر قانونی آنها به مدت بیش از دو سال بدون دسترسی به مشاوره قانونی، محاکمه آنها بر مبنای اتهامات خلاف واقع، و متعاقب آن روند تجدید نظر که احکام ۲۰ ساله شان را به ۱۰ سال کاهش داد و سپس بازگرداندن احکام اوليه از جمله این موارد بود.

خانم پراکند گفت: «کیفرخواست صادره علیه موکلان ما... به جای یک سند قانونی، بیشتر شبیه یک بیانیه سیاسی بود. یک متن ۵۰ صفحه ای... پر از اتهامات و توهين به جامعه بهائی ایران و به ویژه موکلان ما. کیفرخواست فاقد هرگونه مدرکی برای اتهامات وارده بود.»

او اضافه کرد: «فقط یک کیفرخواست برای همه هفت نفر مدیر صادر شد... که اين بر خلاف همه موازين قانونی است و هيچ جرم مشخصی برای تک تک متهمان عنوان نشده بود.»

به حاضران در نشست گفته شد که پیش از دادگاه، طی دو و نیم سال بازداشت غیر قانونی، نه خانم پراکند و نه همکارانش اجازه ملاقات با موکلان خود را نیافتند.

«ما اين پرونده را طی یک دوره یک ماهه به دقت مطالعه کردیم. پرونده شامل بیش از ۲۰۰۰ صفحه بود. ما هر صفحه آن را با وسواس بررسی کرديم و سعی کردیم بفهميم چطور و بر مبنای چه دلیل، سند، مدرک یا شاهدی آزادی هفت نفر به آن شکل از آنها گرفته شده. خوشبختانه نتوانستیم هیچ سند یا دلیل قانونی بیابیم که اثبات کند يکی از اتهامات مطرح شده علیه موکلان مان درست بوده.»

«ما امیدوار بودیم که آنها تبرئه شوند چون دلیلی برای محکوم شناخته شدن شان نبود.»

پس از بررسی پرونده هم، فقط یک بار به وکیلان اجازه دیدار با زندانیان داده شد. خانم پراکند گفت: «ملاقات ما با موکلان در حضورمقامات زندان انجام شد و زنان حاضر به صورت پنهانی مکالمه ما را ضبط می کردند... این اقدام حق موکلان ما مبنی بر بيان آزادنه آنچه در زندان بر آنها رفته را نقض می کرد.»

خانم پراکند در اشاره به جريان دادگاه، از موارد بیشمار نقض روندهای قانونی و حضور عاملان وزارت اطلاعات در دادگاه با نیت ترساندن متهمان صحبت کرد.

خانم پراکند گفت: «یکی از شرایط یک محاکمه عادلانه بی طرفی قاضی دادگاه است» در حالی که در این پرونده، «قاضی دادگاه ... از همان ادبیات و عباراتی که در کیفرخواست عنوان شده بود، مانند 'فرقه منحرف بهائیت' استفاده می کرد که آشکارا نشان دهندۂ عدم بی طرفی قاضی دادگاه و برگزاری محاکمه ای ناعادلانه بر مبنای عقايد شخصی بود.»

به گفته خانم پراکند، طی دادگاه، قاضی اغلب اظهارات دفاعی موکلان را به این بهانه که استدلال شان 'تبلیغ بهائیت' محسوب می شود، قطع می کرد.

خانم پراکند افزود: «بی عدالتی که به موکلان ما تحمیل شده... انعکاسی از ظلمی است که به همه بهائیان ساکن ایران وارد می شود.»

تقاضای تداوم اقدامات

خانم پراکند در پایان سخنان خود، از دولت ها و نهادهای مختلف خواست که عاجلانه از ایران بخواهند قوانین تبعیض آمیز داخلی خود را علیه اقلیت های روشنفکر و دینی تعدیل کند و کشورهای ناقض حقوق بشر را وادار کنند دقیقاً از محتوای اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی پیروی کنند.

او همچنین از اتحادیه اروپا خواست نماینده ای به ایران بفرستد که وضعیت هفت رهبر بهائی را بررسی کند تا «شرایط غیر قانونی فعلی آنها را بهبود بخشد و برای آزادی فوری آنها اقدامات لازم را انجام دهد.»

خانم مهناز پراکند به دعوت باربارا لوچبیلر، یکی از اعضای آلمانی پارلمان اروپا که رئیس هیئت نمایندگان پارلمان برای روابط با ایران است، به پارلمان آمده بود. خانم لوچبیلر به خانم پراکند اطمینان داد که وضعیت حقوق بشر در ایران فراموش نشده است.

علاوه بر هفت مدیر، حدود ۹۰ بهائی اکنون در ایران زندانی هستند، از جمله ۹ نفر از اعضای هیئت علمی و کارکنان مؤسسه آموزش عالی بهائی که هنوز پس از یورش های ماه گذشته به خانه ۳۹ بهائی در بازداشت به سر می برند.

نقل از: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی

No comments: